De meeste honden zijn uitstekende huisdieren, omdat ze tolerant en zachtaardig zijn tegenover kinderen, maar vanwege hun grootte mogen ze nooit zonder toezicht bij een kind worden achtergelaten. Zoals veel Mastiff hondenrassen produceren ze veel kwijl, en omdat ze het liefst binnenshuis leven, kan dit voor sommige eigenaren een probleem zijn. Ze hebben niet veel beweging nodig en zijn bijzonder traag bij warm weer, wanneer ze vatbaar zijn voor oververhitting. Het ras lijdt aan verschillende algemeen erkende gezondheidsklachten, en iedereen die de aankoop van een Dogue de Bordeaux-pup overweegt, moet aandringen op certificaten van veterinair onderzoek van zowel de puppy als zijn ouders. Grotendeels vanwege de neiging om hartaandoeningen te ontwikkelen, is de gemiddelde levensverwachting van het ras slechts 7–8 jaar.
De naam Bordeauxdog vertaalt zich als "Bordeaux Mastiff", wat een knipoog geeft naar de gedeelde wortels van het ras met enkele van onze andere meest geliefde rassen. Dit ras, samen met vele anderen, was afgeleid van de molosser honden die populair zijn sinds de Romeinse tijd en zijn gebruikt voor uiteenlopende doeleinden als vrachtvervoer, gladiatorengevechten, reddingsacties in de bergen en jagen. De Mastiff, Rottweiler en Mopshond zijn slechts enkele van de huidige rassen met een vergelijkbare achtergrond. Hoewel de Dogue de Bordeaux pas echt gestandaardiseerd is sinds rond de jaren 1920, zijn soortgelijke honden via kunst en literatuur terug te voeren tot rond de zestiende eeuw, toen ze voornamelijk in bloedsporten werden gebruikt, maar ook als hoeders van de adel.
Hoewel de moderne lijn sterk wordt geassocieerd met de wijnbouwgebieden in het zuidwesten van Frankrijk, werden er minstens twee andere soortgelijke Dogues erkend, waarbij de steden Toulouse en Parijs hun eigen Dogues hadden. Het is onduidelijk of deze andere ras soorten zijn uitgestorven, of dat ze zijn opgenomen in de ontwikkeling van het ras dat we vandaag kennen. We weten wel dat veel leden van het ras samen met hun aristocratische eigenaren werden geëxecuteerd tijdens de Franse Revolutie, en dat hun aantal daardoor rond deze tijd kelderde.
Tijdens de oprichting van het ras kan het ook zijn gekruist met de voorouders van de Bullmastiff en Bulldog rassen, hoewel dit fel wordt bestreden door de verschillende ras historici. Degenen die in de Dogue de Bordeaux hebben geïnvesteerd, beweren dat het ouder is dan deze en andere gerelateerde honden. Het ras kreeg bekendheid na de hoofdrol die Beasley speelde in de film van Tom Hanks uit 1989, Turner en Hooch, en het bleef aan populariteit winnen, en werd in 1997 en toegelaten tot de Raad van beheer.
Deze enorme hond heeft een krachtige, gespierde bouw en is relatief gedrongen en laag bij de grond in vergelijking met sommige andere grote rassen. Zijn hoofd is het kenmerkende kenmerk, met zijn massieve schedel, die tussen de oren breder is dan bij de ogen, en van links naar rechts afgerond is. Het voorhoofd eindigt vierkant, met een duidelijke stop tussen de kruin en de snuit. In een ideaal exemplaar zou de snuit tussen een derde en een kwart van de gehele lengte van de schedel moeten zijn, wat betekent dat het ras als brachycefaal of kortneus wordt beschouwd. De snuit is vierkant en versmalt nauwelijks in de lengte. De onderkaak schiet in meer of mindere mate voorbij de bovenkaak, hoewel de ondertanden niet zichtbaar mogen zijn als de mond ontspannen is. Er is een overvloed aan huid rond het hoofd, met symmetrische, beweeglijke rimpels van het voorhoofd en zware, hangende boven- en onderlip. Bordeauxdogs kunnen ogen van verschillende tinten bruin hebben en een uitdrukking van afstandelijkheid en ernst overbrengen. De oren zijn klein en hangend, en staan hoog op de schedel.
De nek en rug zijn breed en sterk, met overal een losse en soepele huid. De borst is goed gewelfd en reikt bij de meeste honden tot onder de elle bogen, en de buik is redelijk goed geplooid. De ledematen van de hond zijn erg zwaar uitgebeend en goed gespierd, en het ras beweegt met een gemakkelijke, slingerende gang, waarbij de massieve kop met toenemende snelheid lager bij de grond wordt gehouden. De poten zijn groot en strak, zonder speling van de tenen. De staart is breed aan de basis en taps toelopend, en wordt meestal laag gehouden.
Het ras heeft een korte vacht, waarbij de onder vacht en primaire haren van vergelijkbare lengte zijn, waardoor het zacht en zijdeachtig aanvoelt. Hoewel witte vlekken een kenmerk waren van de vroege Dogues de Bordeaux, worden dergelijke markeringen nu afgekeurd. Reuen moeten 60-68 cm lang zijn en tussen 50 en 70 kg wegen, terwijl vrouwtjes 58-66 cm lang zijn en 45- 58 kg.
Het ras staat bekend om zijn liefdevolle en aanhankelijke aard ten opzichte van zijn eigenaren, maar evengoed om zijn waakzame en verdedigende benadering van vreemden. Sommige individuen hebben een sterke prooidrift en tenzij ze vanaf de puppytijd met katten zijn opgegroeid, mogen de meeste niet zonder toezicht in kattengezelschap worden achtergelaten. De Dogue de Bordeaux is geen ideale keuze voor een beginnende eigenaar, omdat hij een sterke en eigenwijze persoonlijkheid heeft, en jonge honden zullen tijdens de adolescentie de grenzen verleggen in een poging om dominantie binnen het gezin te krijgen. De eigenaar moet in staat zijn om op een assertieve en zelfverzekerde manier om te gaan met elke uitdaging die de grote jeugdige probeert.
Het ras waardeert dit soort sterk leiderschap, en zodra ze hun plaats in het gezinspakket begrijpen, groeien ze uit tot loyale en toegewijde volwassenen. Als hij ontspannen is, is een Dogue de Bordeaux zowat de meest relaxte hond die je je kunt voorstellen, en zal hij de dag graag in een onrustige slaap doorbrengen. Deze sfeer van kalmte kan echter in een oogwenk verdwijnen als er een deurbel gaat, want het ras zal altijd racen om een mogelijke dreiging te confronteren die de eigenaar voor is. Hun natuurlijke waakinstincten moeten worden beheerd en gecontroleerd door middel van socialisatie en training, want agressie tegen mensen, of andere honden in het bijzonder, is niet ongewoon.
Het belangrijkste aspect van het trainen van een Dogue de Bordeaux is socialisatie. Het is van vitaal belang dat zo'n krachtige hond een goede basis heeft in hoe hij andere honden en mensen moet benaderen en hoe hij zich moet gedragen, en een puppycursus is een ideale omgeving om dit te doen, zodra de pup zijn basisvaccinatiecursus heeft voltooid. De eigenaar van de pup moet er echter op voorbereid zijn dat hun trots en vreugde eerder met de hoed van de domkop naar huis komt dan met een gouden ster!
Bordeauxdogs zijn moeilijk goed te trainen: hoewel hun gedrag en manieren aanzienlijk kunnen worden verbeterd met volharding en inspanning, gaat er maar weinig verder dan de basisbeginselen van gehoorzaamheid van "zitten" en "hiel". Nogmaals, van het grootste belang is het zelfvertrouwen en de assertiviteit van de eigenaar tijdens deze trainingssessies, want het respect van de hond verdienen is net zo belangrijk als zijn reactie op bevelen.
Hoewel verwacht wordt dat alle honden van grote rassen een ietwat beperkte levensverwachting hebben, is de Bordeauxdog in dit opzicht bijzonder ongelukkig, met velen die slechts vijf of zes jaar oud worden voordat ze aan een ernstige ziekte bezwijken.
Een samenstellende factor is de hoge neonatale sterfte die vaak voorkomt bij grote honden als gevolg van verstikking of verpletterende verwondingen, die opnieuw problemen zijn bij dit ras vanwege de grote worpgrootte die vaak wordt gezien. De volgende lijst geeft een overzicht van enkele van de meest voorkomende problemen die men tegenkomt bij de Dogue de Bordeaux.
Aortastenose
De aortaklep is een van de belangrijkste kleppen in het hart en grote bloedvaten die zorgen voor de geordende bloedstroom van de veneuze naar de arteriële circulatie. Aortastenose is een aangeboren aandoening waarbij een abnormale vernauwing bestaat op het punt waar bloed het hart verlaat om door het lichaam te circuleren.
Dit resulteert in een verhoogde druk in het hart en een verminderde uitstroom van bloed, vooral tijdens perioden van inspanning. Een zorgvuldig veterinair onderzoek zou een geruis bij aangetaste pups moeten detecteren, hoewel een zeer grondig onderzoek vereist is om de prognose vast te stellen. Veel honden met aortastenose sterven voordat ze volwassen zijn, tenzij ze operatief worden behandeld.
Kruisbandbreuk
De kruisbanden zijn vitale structuren in de kniegewrichten die een volledig bereik van flexie en extensie mogelijk maken en tegelijkertijd instabiliteit van het gewricht voorkomen. Veel Dogues lijden aan een breuk van een of beide ligamenten tijdens normale activiteit, en vanwege hun omvang hebben ze chirurgische ingrepen nodig om het vroege begin van artrose en pijn te voorkomen.
Demodicose
Het ras heeft een genetische gevoeligheid voor besmetting met Demodex- mijten, die zich manifesteert als diffuus haarverlies, korstvorming en jeuk. Hoewel deze aandoening nu zeer beheersbaar is met moderne antiparasitaire medicatie, moeten aangetaste honden hun hele leven elke 1 tot 3 maanden worden behandeld, afhankelijk van het product dat wordt gebruikt.
Verwijde cardiomyopathie
Een aandoening van de hartspier, resulterend in verzwakte en beschadigde hartwanden. Dit zorgt er op zijn beurt voor dat het hart in de loop van de tijd uitzet en uitrekt, wat leidt tot een verminderde functie, een trage bloedstroom en het vasthouden van vocht in het lichaam. De aandoening kan zelfs bij jonge volwassenen optreden, met tekenen van inspanningsintolerantie, flauwvallen, hoesten en een opgeblazen gevoel in de buik, de meest voorkomende symptomen.
Ectropion
Sommige honden ontwikkelen het naar buiten rollen van de oogleden, wat vatbaar is voor oogirritatie en infectie. Milde gevallen vereisen mogelijk geen aandacht, terwijl andere mogelijk chirurgisch moeten worden gerepareerd.
Epilepsie
Er zijn enkele familiale neigingen tot epilepsie binnen het ras, een aandoening die zich manifesteert als krampachtige episodes met verlies van bewustzijn. Diagnose vereist het uitsluiten van andere onderliggende neurologische aandoeningen, en honden die meer dan één aanvalsepisode per maand doormaken, zullen waarschijnlijk worden gestart met langdurige anti-epileptische medicatie.
Voetzool Hyperkeratose
Dit lijkt een andere aandoening te zijn die voorkomt in bepaalde families van de Dogue de Bordeaux. Symptomen verschijnen meestal op de leeftijd van 6 maanden, wanneer overtollige "hoorns" van hard weefsel op de voetzolen beginnen te verschijnen.
Dit kan zo ver gaan dat het ongemak voor de hond tijdens het lopen veroorzaakt. In deze gevallen kan veterinaire interventie nodig zijn om de overtollige keratine weg te werken. Helaas is er geen remedie beschikbaar, hoewel plaatselijke verzachtende middelen kunnen helpen om de laesies te verzachten en ongemak te verminderen.
Hyperthermie
Zoals hierboven beschreven, heeft het ras een brachycefale conformatie en de korte neus vatbaar voor oververhitting bij warm weer. Ernstige hyperthermie kan leiden tot hersenbeschadiging en de dood, en daarom mogen Bordeauxdogs niet buitensporig worden uitgeoefend tijdens de zomer, moeten ze altijd toegang hebben tot water en mogen ze nooit in een auto in direct zonlicht worden achtergelaten.
De Dogue de Bordeaux is geen actief ras: ongeveer een half uur wandelen per dag zou voldoende moeten zijn om voldoende beweging te krijgen, en weinigen kunnen het weerstaan om kort daarna een dutje te doen. Rondom het huis zijn ze het grootste deel van de dag inactief, hoewel ze er wel degelijk baat bij hebben om af en toe een buitenexcursie te hebben.
De zachte vacht van het ras valt het hele jaar door, hoewel ze niet bekend staan om hun bijzonder zware seizoens rusten. Wekelijks poetsen is voor de meesten voldoende, hoewel sterk gerimpelde personen wellicht speciale aandacht nodig hebben, aangezien de huidplooien vocht en vuil kunnen vasthouden en zo geïnfecteerd kunnen raken. Antiseptische doekjes zijn verkrijgbaar bij de meeste dierenklinieken die dagelijks moeten worden gebruikt om deze gebieden schoon te maken. Hun hevig kwijlen betekent dat de meeste honden hun gezicht en omgeving regelmatig moeten schoonmaken.
Bordeauxdogs moeten van jongs af aan worden getraind om nagelknippen, tandenpoetsen en onderzoek van hun oren en voeten te tolereren. Door sommige van deze taken thuis regelmatig en ongedwongen uit te voeren, kunnen eigenaren ervoor zorgen dat hun hond meegaand en ontspannen is wanneer hij wordt verzorgd of een veterinair onderzoek ondergaat.
0 Reacties