Hoewel hij veel van de fysieke en gedragskenmerken deelt van zijn bekendere relatie, loyaal, beschermend, intelligent en zeer graag voor je wil werken wordt de Witte Zwitser over het algemeen omschreven als een zachtere en minder gespannen hond, die kan alleen maar toevoegen aan zijn aantrekkingskracht.
Veel van deze kneedbare honden worden ingezet bij de hulpdiensten en zijn bij uitstek geschikt voor de eisen van opsporings- en reddingsacties of politietaken. Zoals je je misschien kunt voorstellen, moeten ze bezig en gestimuleerd worden als ze alleen als huisdier leven. Van te weinig uitgeoefende of verveelde Witte Zwitserse Herders kan worden verwacht dat ze luidruchtig, destructief en hyperactief zijn, en eigenaren moeten voldoende lichaamsbeweging bieden, in het belang van zowel hun eigen gezond verstand als die van hun hond.
De dikke witte vacht heeft regelmatig verzorging nodig om er goed uit te zien, en laat zijn sporen achter in de vorm van een harig spoor door het huis. Het ras lijdt aan de meeste gezondheidsproblemen die worden gezien bij de Duitse herder, waarbij gewrichtsaandoeningen een bijzonder veel voorkomend probleem zijn, maar het heeft niettemin een zeer goede levensverwachting voor een hond van een groot ras rond de 12 tot 14 jaar.
Het verhaal van de Witte Zwitserse Herder is identiek aan dat van de Duitse herder tot in het recente verleden. Deze honden zijn ontwikkeld door middel van een reeks hechte fokkerijen tussen de mannelijke Horand Von Grafrath en opeenvolgende generaties van zijn nakomelingen om een lijn van grote, gehoorzame en energieke hoedende en beschermhonden te creëren. De afstamming van Horand was buitengewoon goed gedocumenteerd en het is bekend dat hij genen voor de witte vachtkleur van een van zijn grootvaders droeg. Daarom droegen deze vroege Duitse herders de kleur vaak in meer of mindere mate - dit werd lang als een normaal kenmerk beschouwd.
In 1959 verklaarde de ouderclub van de Duitse herder in Duitsland echter ten onrechte elke volledig witte hond een albino en verbood de registratie en het fokken van elke hond met meer dan 50% witte aftekeningen. Deze overtuiging en praktijk verspreidden zich over een groot deel van de wereld voordat DNA of andere technieken werden geïntroduceerd die de theorie zouden kunnen weerleggen. Als gevolg hiervan kelderde het aantal witte Duitse herders in veel landen, waarbij het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten twee van de weinigen waren die hen bleven erkennen.
nejcbole / Flickr.com
De Witte Zwitserse Herder is een middelgrote tot grote, krachtige, goed gespierde hond met harmonieuze lijnen. Het heeft een langwerpige rechthoekige omtrek, waarbij de ware lengte van de wervelkolom visueel overdreven wordt door de schuine stand van de achterpoten die het deelt met de Duitse herder. Zijn lange, wolfachtige kop is netjes wigvormig, met weinig wenkbrauw- of wangbogen, en zelfs de lijn van de stop is subtiel waar het voorhoofd helt naar de snuit. De amandelvormige ogen van het ras zijn donkerbruin van kleur en zitten een beetje schuin, en de lippen, oogleden en neuskraakbeen moeten allemaal een sterke zwarte pigmentatie hebben om in schril contrast te staan met de briljante witte kleur van de vacht. Dit intelligente en waakzame ras heeft grote, driehoekige oren die rechtop worden gehouden en naar voren zijn gericht.
De nek en rug zijn sterk en lang, met een uitgesproken boog over de schoft en de gespierde lendenen. De Witte Zwitserse Herder heeft een matig smalle maar diepe borst die ook ver naar achteren reikt, waardoor hij een grote capaciteit heeft, en de magere buik is redelijk goed ingestopt. Zijn lange, borstelige staart wordt meestal sabelachtig rond het spronggewricht gehouden, hoewel hij omhoog zal gaan wanneer de aandacht van de hond wordt gewekt. Zoals eerder vermeld, loopt de achterkant schuin door de heup en de dij; dit moet niet overdreven worden, aangezien het vatbaar kan zijn voor heup- en knelpunten als gevolg van uitzonderlijke spanningen tijdens het sporten.
De witte vacht met dubbele dikte is overal extreem dicht en kan middellang of lang zijn, waarbij een lichte golving als acceptabel wordt beschouwd. Mannelijke Witte Zwitserse Herders zijn tussen de 58 en 66 cm lang, terwijl de vrouwtjes 53 tot 61 cm hoog zijn; hun respectieve gewicht is 30–40 en 25–35 kg.
Zeer intelligent, energiek en waakzaam, de Witte Zwitser laat heel weinig aan zijn aandacht ontsnappen. Hoewel hij over het algemeen minder schichtig is dan de Duitse herder, is hij een uitstekende waakhond en zal hij een goede show neerzetten om indringers af te schrikken. Het is echter over het algemeen zacht genoeg om snel op te warmen voor vreemden, vooral als ze eenmaal zijn geïntroduceerd.
Het is een hond die graag in het middelpunt van het gezinsleven staat en vreselijk pijn doet als hij alleen wordt gelaten of voor langere tijd buiten wordt opgesloten. Witte Zwitserse herders accepteren honden en andere huisdieren graag als onderdeel van hun gezinspakket, maar kunnen agressie vertonen jegens andere honden die ze niet zo goed kennen.
Dat de Duitse herder de hond bij uitstek is voor veel werkrollen spreekt boekdelen vanwege zijn trainbaarheid, en dit is een kracht die de Witte Zwitser ook bezit. Wil een trainer slagen, dan is het van vitaal belang dat de hond de dominante positie van de mens erkent, en dus zijn zelfvertrouwen en assertiviteit de sleutel tot het omgaan met de sterke persoonlijkheid van de hond.
Men moet echter nooit zijn toevlucht nemen tot harde of corrigerende benaderingen van training. Deze werken averechts bij een zeer intelligent ras als dit, en een blanke Zwitser zal zijn hielen graven en niet meewerken als hij voelt dat zijn inspanningen niet worden gewaardeerd.
Borek Lupomesky / Flickr.com
Er zijn een aantal veelvoorkomende gezondheidsproblemen in het ras waarvan iedereen die erover denkt een Witte Zwitserse Herder aan te schaffen zich bewust moet zijn. Zoals we allemaal weten, is voorkomen beter dan genezen, en verreweg de meest effectieve aanpak om de incidentie van deze problemen te verminderen is door verantwoord fokken.
Om deze reden moet iedereen die een stamboom pup koopt altijd bereid zijn om de fokker te ondervragen over de gezondheid van zijn / haar honden, en waar nodig veterinaire certificaten op te vragen - bijvoorbeeld heup- of elleboogscores - en met lege handen weg te lopen als de fokker lijkt ontwijkend of niet meewerkend. Alleen door te weigeren roekeloos gefokte puppy's te kopen, kan men het gedrag van hun fokkers beïnvloeden.
Allergieën
Huidallergieën en voedselintoleranties zijn veel voorkomende klachten, waarbij veel Witte Zwitserse Herder bijzonder gevoelig zijn voor veranderingen in het dieet. Symptomen zoals roodheid en jeuk van de huid, braken en diarree worden gezien, en naast het beheersen van de symptomen is het belangrijk om de verantwoordelijke allergenen waar mogelijk te identificeren en te elimineren.
Kruisbandbreuk
Degeneratie van dit ligament dat verantwoordelijk is voor het stabiliseren van het kniegewricht is een veelvoorkomende oorzaak van kreupelheid van de achterpoten bij jonge volwassen en oudere honden. Vereist chirurgisch herstel bij deze en andere grote rassen.
Elleboogdysplasie
Een erfelijke groeistoornis van het ellebooggewricht, waardoor een of meer van de benige componenten ervan misvormd zijn. Dit veroorzaakt op zijn beurt pijn en kreupelheid, waarbij de abnormale slijtagekrachten leiden tot vroeg optredende artritis. Elleboog vervangende chirurgie is steeds meer beschikbaar, maar blijft een dure en invasieve ingreep.
Epilepsie
Een neurologische afwijking die intermitterende aanvallen veroorzaakt. Deze kunnen in ernst variëren, hoewel de afleveringen bij individuele honden een soortgelijk patroon volgen.
Exocriene pancreasinsufficiëntie
Verlaagde niveaus van afscheiding van spijsverteringsenzymen door de alvleesklier, een klier die naast de maag en dunne darm zit, waardoor het vermogen van de hond om voedingsstoffen te verteren wordt verminderd. Dit manifesteert zich meestal als vermagering ondanks een hongerige eetlust, slechte vachtkwaliteit en de passage van vettige, bleke en stinkende ontlasting. Gemakkelijk te behandelen met aanvullende enzymen en vitamines, maar vereist levenslange zorg.
Hemofilie
Het ras is vatbaar voor verschillende aandoeningen van de stollingscascade, die over het algemeen erfelijk zijn. Dit maakt aangetaste honden vatbaar voor episodes van hevig of langdurig bloeden na verwonding.
Heupdysplasie
Groeimisvorming van een of beide heupgewrichten, meestal als gevolg van genetische invloeden. Tekenen van kreupelheid worden rond de leeftijd van zes maanden duidelijk en kunnen, indien ernstig, een heup vervangende operatie noodzakelijk maken.
Megaoesophagus
Verlies van spierspanning in de slokdarm, de dunne buis waarlangs voedsel naar de maag gaat, waardoor deze slap en verwijd wordt. Vaak gezien bij pups rond het spenen als een aangeboren afwijking, maar kan ook om verschillende redenen voorkomen bij volwassen honden (bijv. Auto-immuunziekte). De behandeling is een uitdaging, vooral bij jonge pups.
Dit is in de eerste plaats een werkend ras en moet druk en actief worden gehouden. Het bieden van een werkrol, zoals het gebruik van de hond om boodschappen te doen bij de plaatselijke supermarkt, is de ideale manier om een Witte Zwitserse Herder fit en tevreden te houden. Als dit niet lukt, heeft het elke dag minimaal een tot twee uur matige intensiteitsoefening nodig.
Eigenaren moeten bereid zijn om de dikke vacht elke dag te borstelen, omdat deze behoorlijk zwaar afstoot en bij verwaarlozing snel klonten zal vormen. Uiteraard laat de briljante witte kleur snel vuil zien, en de Witte Zwitserse Herder heeft regelmatig een bad nodig, maar dit moet gebeuren met een zachte, honden specifieke shampoo die de huid niet uitdroogt of de haarkwaliteit beschadigt.
0 Reacties