Fysiek moeilijk te onderscheiden van wolven, deze honden zijn sterk en atletisch, met een dichte, isolerende vacht en een dikke, weelderige staart. Ze zijn notoir moeilijk te trainen, kunnen koppig en onafhankelijk zijn en hebben een geduldige, toegewijde en enthousiaste eigenaar nodig die bereid is om veel tijd met hen te besteden.
Dit is een hondenras dat ongetwijfeld een plaats verdient in de geschiedenisboeken van honden. Niet de Wolfhond genoemd omdat hij sterk op een wolf lijkt, is de Tsjechoslowaakse Wolfhond het resultaat van een experiment waarbij echte wolven (Canis Lupis Lupis) werden gefokt met Duitse herdershonden (Canis Lupis Familiaris).
Vóór dit experiment wisten wetenschappers niet zeker of het mogelijk was om honden en wolven te fokken, en er waren veel theorieën over waar de gedomesticeerde hond vandaan kwam. In 1955 werden vier Karpatische wolven (genaamd Argo, Brita, Lejdy en Sarik) gefokt met een verscheidenheid aan Duitse herders in een experiment ontworpen door een man genaamd Karel Hartl. Ongelooflijk, de nakomelingen bleken vruchtbaar en werden tien jaar lang met elkaar gefokt in een Tsjechoslowaakse compound.
De wolf-hond-hybriden die werden geproduceerd, leken fysiek meer op wolven en waren veel moeilijker te trainen dan de gedomesticeerde Duitse herder. Desondanks werden deze hybride honden op grote schaal gebruikt door Tsjechoslowakije binnen het leger en de politie, zelfs gebruikt als grenspatrouillehonden. Ondanks de meer inspanning die nodig was om deze honden te trainen, bleef hun populariteit hoog vanwege hun toegenomen gezondheid en algehele bekwaamheid in vergelijking met hun hondenequivalent.
Tsjechoslowaakse Wolfhonden zijn onlangs op onverantwoorde wijze gefokt met wilde Italiaanse wolven met als enig doel geld te verdienen, waarbij puppy's voor duizenden euro's werden doorverkocht. In 2017 werden in Italië meer dan 200 Tsjechoslowaakse Wolfhonden in beslag genomen in een poging de zwarte markt voor de export van Wolfhonden aan te pakken.
De meeste vrouwtjes behouden veel van dezelfde biologische eigenschappen als de wolf, maar komen maar één keer per jaar naar het seizoen en hebben de neiging om in de winter te werpen. De Tsjechoslowaakse Wolfhond is veerkrachtig buitenshuis en doet het bijzonder goed in koude klimaten. Interessant is dat dit ras, net als de wolf, ook enigszins nachtdieren zal zijn als het de keuze krijgt.
Bijna niet te onderscheiden van de Karpatische herdershond, de Tsjechoslowaakse Wolfhond is een krachtig en atletisch ras met een goed gespierd lichaam onder hun dikke pelsjas. Vrouwtjes en mannetjes zijn gemakkelijk van elkaar te onderscheiden vanwege hun grootte - net als wolven. Vrouwtjes moeten minimaal 60 cm meten, terwijl mannen niet korter dan 65 cm mogen zijn. Vrouwtjes zullen meer dan 20 kg wegen, terwijl mannen meer dan 25 kg zullen wegen. Er zijn geen lengte- of gewichtsbeperkingen.
Het moet gemakkelijk zijn om een vrouw en een man niet alleen te onderscheiden van hun grootte, maar ook van hun hoofd. Het hoofd van het mannetje is groter en breder dan dat van het vrouwtje. Voor beide geslachten moet hun snuit veel langer zijn dan hun schedel, eindigend in een zwarte, ovale neus. Hun oren zijn rechtopstaand en driehoekig, terwijl hun schuine ogen lichtbruin of amberkleurig zijn. Ze hebben een grote en platte borst, terwijl hun rug heel licht gebogen moet zijn. Hun benen zijn recht en gespierd. Hun pluche en pluizige staart wordt meestal naar beneden gedragen, maar zal naar boven staan en gebogen als de hond opgewonden is.
Hun vacht is bijzonder dik en luxueus in de wintermaanden en wordt korter en dunner in de zomer. De vachtkleur kan geel grijs of zilvergrijs zijn. De vacht vertoont een lichtere kleur aan de onderkant van de nek en de borst, en ze hebben een lichter 'gezichtsmasker'.
Meer verwant aan de wolf dan welke andere hond dan ook, is het begrijpelijk dat deze honden bijzonder wolfachtig zijn in hun gedrag en temperament. Ze behouden hun instinctieve 'roedel'-gedrag en hebben de neiging om met andere honden om te gaan door hiërarchieën te vormen; net zoals wolven in het wild doen. Interessant is dat de Tsjechoslowaakse Wolfhond niet de neiging heeft om te blaffen, maar vertrouwt op hun wolfachtige vocalisatie, zoals gejank en gehuil.
Onafhankelijk en zelfverzekerd, kunnen ze gereserveerd zijn tegenover mensen en deze honden zoeken niet actief menselijk gezelschap of aandacht. Desondanks hebben ze het vermogen om naast gezinnen te leven en tonen ze vaak loyaliteit aan hun eigenaren. Vanwege hun natuurlijke instincten en rauwe kracht zijn ze niet geschikt voor gezinnen met kinderen of andere dieren. Ze gedijen echter goed in het gezelschap van honden die op hen lijken, en het wordt aangeraden om ten minste twee puppy's van hetzelfde of volgende nesten bij elkaar te houden voor gezelschap.
Zeer vroege, intense en brede socialisatie is van cruciaal belang om ervoor te zorgen dat de Tsjechoslowaakse Wolfhond naast mensen en de andere dieren kan bestaan die hij tijdens wandelingen buitenshuis zal ontmoeten. Alert en bezitterig, deze honden zijn fantastische waakhonden en zullen u snel waarschuwen voor elke nieuwe aankomst in hun territorium.
Hoewel dit ras veel wordt gebruikt in het leger en door de politie, staat het erom bekend moeilijk te trainen te zijn. Toegewijde en consistente training zal het meeste uit deze hond halen, maar ze zullen nooit enthousiast zijn om te behagen, en zullen commando's vaak volledig negeren als ze de taak verveeld raken. Traktaties en andere beloningen zijn over het algemeen nodig om de Tsjechoslowaakse Wolfhond tot actie te motiveren.
Van nature een roedeldier, de algemene consensus is dat de eigenaar van deze hond de positie van 'leider van de roedel' moet aannemen en te allen tijde dominantie moet behouden. De Tsjechoslowaakse Wolfhond reageert goed op deze autoriteit en zal respect en toewijding tonen aan hun trainer.
De Tsjechoslowaakse Wolfhond vertoont de verwachte hybride kracht van een hond die is gekruist met een andere soort en is vatbaar voor veel minder gezondheidsproblemen dan het ras waaruit hij is voortgekomen (de Duitse herder) en kan tot ver in hun tienerjaren leven. Gezien hun afkomst is het niet verwonderlijk dat ze wel last hebben van heupdysplasie.
Heupdysplasie is een aandoening die ongelooflijk veel voorkomt binnen de gemeenschap van de Duitse herder en bij veel andere honden van middelgrote tot grote rassen. Het is een orthopedische aandoening die leidt tot levenslang ongemak en mobiliteitsproblemen. De heupen worden niet correct gevormd, wat resulteert in een onjuiste belasting en de ontwikkeling van artrose. Deze aandoening kan worden behandeld met gewichtsverlies, medicatie en fysiotherapie.
De Tsjechoslowaakse Wolfhond heeft bijzonder hoge trainingseisen en uithoudingsvermogen en is niet geschikt voor een indoor levensstijl. Lange, dagelijkse wandelingen en toegang tot een grote, omheinde tuin worden aanbevolen. De beveiliging van de tuin moet worden getest voordat de hond erin mag, omdat deze hond een indrukwekkende ontsnappingsartiest kan zijn en vaak lange afstanden zal afleggen als hij buiten is. Ze zijn graag buiten in beweging en zijn fantastische wandel- en jogginggenoten.
Ze zijn extreem veelzijdig en hebben met succes deelgenomen aan een groot aantal disciplines, waaronder speuren, hoeden en behendigheid. Het niet voorzien in voldoende afzetmogelijkheden voor de energie van de Tsjechoslowaakse Wolfhond zal vrijwel zeker leiden tot de ontwikkeling van ongewenst gedrag. Onophoudelijk gehuil zal je relatie met je buren zeker niet helpen en kan je zelfs verschillende geluidsklachten opleveren.
Deze hond heeft niet veel verzorging nodig en regelmatig borstelen zou voldoende moeten zijn om hun vacht in goede conditie te houden. Natuurlijk schoon en geurloos, baden is zelden nodig. Houd er rekening mee dat ze op bepaalde tijden van het jaar zwaar kunnen verharen.
0 Reacties