Vanwege hun fokkerij als gezelschapsdieren voor monniken, gedijen Tibetaanse Spaniëls (ook wel "Tibbies" genoemd) als ze deel uitmaken van een gezin en loyaal zijn aan een attente en liefdevolle eigenaar. Deze honden kunnen goed overweg met kinderen, andere honden en katten. Ze werpen hun onder vacht twee keer per jaar en hoeven slechts af en toe te worden geborsteld. Hoewel ze geen uitgebreide oefening nodig hebben, zijn ze niet gelukkig als ze lange tijd alleen worden gelaten. Tibetaanse Spaniëls zijn een langlevend hondenras gemiddeld 13 tot 16 jaar.
De oudste afbeeldingen van honden die lijken op Tibetaanse spaniëls zijn gevonden op bronzen beelden uit 1100 voor Christus in China. Het is niet precies bekend wanneer en hoe het ras zich heeft ontwikkeld, maar de oorsprong wordt toegeschreven aan Tibet. Deze regio, die sinds 217 voor Christus als een onafhankelijke staat wordt beschouwd, is voornamelijk boeddhistisch en bevat talrijke kloosters. De Tibetaanse Spaniëls waren gezelschapshonden voor de Lama-meesters en monastieke monniken, en werden beschouwd als "kleine leeuwen", verwijzend naar hun loyaliteit en status.
Overdag zaten deze kleine, waakzame honden op de muren rond het klooster en letten op indringers of roofdieren. Hoewel ze te klein zijn om waakhonden te zijn, zou hun aanhoudende geblaf de monniken en de veel grotere Tibetaanse Mastiffs voor gevaar waarschuwen.
Tibetaanse Spaniëls werden oorspronkelijk niet verkocht, maar geschonken van kloosters tot paleizen in China. Het is waarschijnlijk dat de honden werden gefokt in Chinese dorpen met andere kleine rassen, zoals Lhasa Apso, Japanse Chin en Pekingees honden. Honden werden vaak teruggegeven aan Tibet, waardoor het ras werd bestendigd en nieuwe genetica werd geïntroduceerd. Het ras werd eind 1800 naar Engeland gebracht en daar werd een fokprogramma gestart. Slechts één hond overleefde uit deze lijn. De eerste gedocumenteerde hond kwam in 1965 naar de Verenigde Staten, hoewel er waarschijnlijk eerder personen aanwezig waren. Het werd officieel erkend als ras door de Raad van beheer in 1984.
Tibetaanse Spaniëls zijn goed geproportioneerd en evenwichtig, en slechts iets langer dan lang bij de schoft. Het zijn kleine honden met een intelligente en alerte uitdrukking. Het hoofd is licht koepelvormig en klein in verhouding tot het lichaam, maar wordt hoog en trots gedragen. De ogen zijn ovaal of amandel, donkerbruin van kleur, en staan uit elkaar maar naar voren. De oren zijn hoog aangezet, hangend en gevederd. De snuit is van gemiddelde lengte en de kaak moet een lichte onderbeet hebben (bij voorkeur) of een gelijkmatige beet.
Tibetaanse Spaniëls hebben een korte, sterke nek en de rug is vlak. De voorbenen zijn licht gebogen en de voeten zijn haasvormig (lang derde cijfer). De achterbenen zijn van achteren gezien sterk en recht, en de knieën zijn groot. De staart is gekruld en wordt hoog over de rug gedragen, met rijke pluimen. Tibetaanse Spaniëls hebben een dubbele vacht (houdt ze warm in de hoge, koude Tibetaanse kloosters). De boven vacht is zijdeachtig, ligt plat en is matig lang. De onder vacht is zacht en fijn. De voorpoten zijn bevederd en de achterpoten en staart hebben een dichte, lange vacht. De nek heeft een "manen" van langer haar, wat in combinatie met de hoge hoofdhouding deze honden een koninklijke uitstraling geeft. De voeten zijn zowel aan de onderkant als tussen de tenen bevederd, maar dit is het enige gebied dat mogelijk moet worden geknipt. De rest van de vacht moet natuurlijk worden gelaten.
Mannelijke en vrouwelijke Tibetaanse Spaniëls zijn vergelijkbaar in grootte en uiterlijk, maar vrouwtjes hebben vaak iets minder vacht en "manen" dan mannetjes. Deze honden zijn idealiter 25 cm hoog en 4 tot 7 kg zwaar. De vacht kan elke kleur of combinatie van kleuren hebben, met effen, patroon- en pasteltekeningen. Tijdens het hardlopen worden de staart en het hoofd meestal hoog gedragen. Deze honden zijn snel en bewegen vrij in een rechte lijn. Ze zijn vaak waakzaam te loungen op hoge plaatsen (vensterbank, boven op de bank of op het bed), terwijl ze hun ras gedrag als waakhond voortzetten.
Tibetaanse Spaniëls zijn zeer intelligente, gelukkige en zelfverzekerde honden. Ze zijn gevoelig en reageren op veranderingen in de gemoedstoestand van hun eigenaar. Ze kunnen zich aanpassen aan het leven in een appartement, maar ook aan een groot huis, maar ze gedijen goed als er familieleden aanwezig zijn. Ze zijn niet gelukkig als ze voor langere tijd alleen worden gelaten. Ze kunnen verlegen zijn met nieuwe mensen, maar zijn nooit agressief en zelden nerveus. Hoewel ze erg gehecht zijn aan hun baasjes, zijn Tibetaanse Spaniëls zelfverzekerde en nieuwsgierige honden en zullen ze ronddwalen om op onderzoek uit te gaan, en kunnen ze bevelen om terug te keren negeren.
Tibetaanse spaniëls zijn geweldige huisdieren en doen het goed met kinderen, katten en andere honden (mits vroeg gesocialiseerd). Omdat het waakhonden zijn, zullen ze gealarmeerd blaffen, maar over het algemeen niet overdreven. Hoewel ze terughoudend en zelfs afstandelijk kunnen zijn tegenover vreemden, zal een vroege kennismaking met een verscheidenheid aan mensen in verschillende omgevingen dit helpen minimaliseren.
Tibetaanse Spaniëls zijn erg gemakkelijk te trainen. Vanwege hun intelligentie en natuurlijke gehechtheid aan hun familie, willen deze honden graag behagen en goed reageren op zachte discipline. Als ze eenmaal zijn getraind, hebben ze een uitstekende herinnering en zijn ze vriendelijke en liefdevolle gezelschapshonden voor het leven.
Tibetaanse Spaniëls hebben een maximale leeftijd van 13 tot 16 jaar, met weinig ernstige erfelijke aandoeningen. Het fokken van deze honden is beperkt gebleven en als zodanig zijn er minimale ras gerelateerde problemen aan het licht gekomen.
Oculaire ziekten
Tibetaanse Spaniëls hebben twee opmerkelijke genetische oogaandoeningen.
Orthopedische aandoeningen
Zoals bij veel kleine rassen, kunnen Tibetaanse Spaniëls luxerende patella's hebben. Deze toestand zorgt ervoor dat de knieschijf van zijn plaats glijdt en kan leiden tot aanhoudende kreupelheid. Een operatie kan nodig zijn om dit te corrigeren, maar in veel gevallen kan het slank houden van de persoon de kreupelheid tot een minimum beperken. Veel honden hebben last van heupdysplasie en Tibetaanse Spaniëls vormen daarop geen uitzondering. Hoewel het niet gebruikelijk is bij dit ras, kan het voorkomen, en individuen moeten voorafgaand aan het fokken radiografisch worden gescreend op deze aandoening.
Hernia
Bij Tibetaanse Spaniëls kunnen navelstreng-, lies- en scrotale hernia's voorkomen. Deze aandoeningen zijn meestal niet levensbedreigend en kunnen tijdens castratie gemakkelijk worden verholpen.
Tibetaanse Spaniëls hebben niet veel activiteit nodig om tevreden te zijn. Maar ze genieten van wandelingen en buiten ontdekken met hun gezin. Vanwege hun fokkerij en geschiedenis als monastieke waakhonden, zitten Tibetaanse Spaniëls graag op de bank of in een vensterbank en kijken ze naar de buitenwereld. Als u dit ras als huisdier beschouwt, onthoud dan dat ze gedijen als het gezin aanwezig is en dat ze niet gelukkig zijn voor een bepaalde tijd alleen, ongeacht het activiteitenniveau.
Tibetaanse Spaniëls hebben een dubbele vacht, met een fijne, dichte onder vacht en een zijdeachtige, platte buitenvacht. Ze moeten eenmaal per week worden geborsteld, maar het kan zijn dat vuil dagelijks van de veren moet worden verwijderd nadat ze buiten zijn geweest. Ze werpen twee keer per jaar af en hebben slechts af en toe een bad nodig. Het haar tussen de tenen en aan de onderkant van de voeten moet mogelijk worden bijgesneden om grip te krijgen en om matten te voorkomen.
Teennagels moeten maandelijks worden bijgesneden als ze niet van nature versleten zijn, en oren moeten wekelijks worden gecontroleerd op vuil en was en indien nodig worden schoongemaakt. Dagelijks tandenpoetsen is optimaal. Over het algemeen zijn Tibetaanse Spaniëls voor een ras met een halflange vacht relatief gemakkelijk te onderhouden.
Ok ben 17j en 4maanden een blije eigenaar geweest van een tibitaanse terriër geweest.En elke eigenschap dat jullie bespreken klopt. Ik mis hem nog elke dagen is onvervangbaar. Als ik ën andere hond zou nemen is het zeker terug een tibitaanse