Bij voldoende beweging en voldoende mentale stimulatie, zal de Tervuerense Herder meestal een goed aangepast en rustig familiehuisdier zijn. Beschermend tegenover hun eigenaar, hebben ze een hoog wantrouwen jegens vreemden, hoewel ze zelden hun toevlucht nemen tot agressief gedrag.
Waarbij de naam van de Belgische stad met dezelfde naam, de Tervuren hond is een van de vier erkende Belgische Herders, de andere drie zijn de: Malinois, Laekense herder en Groenendaeler. Deze vier ras soorten werden oorspronkelijk eind 1800 gedefinieerd door een Belgische professor met een grote interesse in de Belgische Herder. Veel bronnen vermelden dat de oorspronkelijke leden van het Tervuren Hondenras 'Tom' en 'Poes' waren, een paar honden gefokt door een heer Corbeel in Tervuren.
Een echt multifunctioneel dier, sindsdien is de Tervuerense Herder gebruikt in een groot aantal verschillende rollen, waaronder die van waakhond, hoedende hond, politiehond, bomdetector, zoek- en reddingshond en, natuurlijk een showhond. De Belgische herder werd ook veel gebruikt tijdens de wereldoorlog, fungeerde als dappere boodschappers en diende zelfs als een van de dieren die de ambulancekarren trokken.
Zoals alle Belgische herders is de Tervuerense Herder elegant, vierkant in zijn verhouding, middelgroot en atletisch gebouwd. Hoewel deze hond sterk moet lijken, mogen ze nooit omvangrijk zijn. Een seksueel dimorfisme (een eigenschap waarbij het mannetje en het vrouwtje worden onderscheiden door fysieke conformatie) is normaal gesproken aanwezig, waarbij het vrouwtje fijnere kenmerken heeft en minder vacht rond de nek. Een Belgische herder die langharig en niet zwart is, wordt een Tervuerense Herder genoemd. De zwarte langharige Belgische herders zijn natuurlijk de Groenendaeler.
De Tervuerense Herders hebben een indrukwekkende dubbele vacht die varieert van reekalf tot mahonie in kleur met zwarte overlay en een zwart masker en een 'leeuwenmanen' van dik, pluche vacht rond de nek. Net als bij andere Belgische herders, zijn kleine witte vlekken op de vacht acceptabel. Hoewel er andere kleuren van het ras bestaan, zoals de grijze variëteit, zijn ze niet zo wenselijk bij de showhond en worden ze eigenlijk geclassificeerd als een fout volgens de voorschriften van de Raad van beheer.
Hun donkerbruine ogen moeten amandelvormig zijn, terwijl hun driehoekige oren lang moeten zijn. Hun belijning moet recht zijn en ze moeten een diepe borst hebben met goed gewelfde ribben. Hun manier van lopen is behendig en gracieus, en ze zouden aangenaam moeten zijn om te zien wanneer ze in actie zijn.
Hoewel bekend staat dat ze wantrouwend staan tegenover degenen die ze niet kennen, mogen ze nooit ongerust zijn en moeten ze te allen tijde moed tonen. Ze zijn fantastische waakhonden en beschermen over het algemeen hun familie en territorium, maar worden alleen agressief als dat nodig is. Aanhankelijk en kalm met degenen van wie ze houden, is de Tervuerense Herder een lonend gezelschapsdier. Van oudsher gebruikt als herdershond op Belgische boerderijen, het is bekend dat ze altijd in beweging zijn, zelden rusten, altijd alert zijn. Hun drijf- en jachtinstincten zijn nog steeds aanwezig, en hoewel ze goed met andere dieren kunnen opschieten, kunnen ze kleinere honden en katten lastigvallen.
Ze moeten ze het goed doen met kinderen, hoewel ze in de verleiding kunnen komen om achter hen aan te rennen en te knabbelen - een gedrag waarvan ze vanaf jonge leeftijd moeten worden ontmoedigd. Zonder de juiste instructie, en indien ongemotiveerd of onder gestimuleerd, zal de Tervuerense Herder zich gewoonlijk vervelen en destructief raken. Door voldoende te bewegen en te doen, wordt voorkomen dat dit een probleem wordt.
Het is een gevoelig ras dat snel leert en het meest profiteert van gevarieerde en grappige trainingen. Harde correcties, of een trainer die schreeuwt en zijn geduld verliest, zal nooit de beste resultaten krijgen. In plaats daarvan wordt een stevige en ontspannen benadering geadviseerd. Van de Tervuerense Herder kan bekend zijn dat ze hun intelligentie in hun voordeel gebruiken, vaak stoppen met het uitvoeren van bepaalde taken of zich misdragen als ze voelen dat de kans er is.
Aangezien een paar gezondheidsproblemen vaker voorkomen bij de Tervuerense Herder dan bij andere hondenrassen, moet een eigenaar zichzelf altijd opvoeden en zich bewust zijn van de volgende voorwaarden:
Heupdysplasie
Hoewel er verschillende redenen zijn waarom een dier heupdysplasie kan ontwikkelen, is het bekend dat het een sterke genetische component heeft. Daarom moeten verantwoordelijke fokkers de heupgezondheid van al hun fokdieren controleren. Omdat heupdysplasie zo vaak leidt tot chronische pijn en mobiliteitsproblemen, is dit een aandoening die koste wat het kost moet worden vermeden.
Elleboogdysplasie
Onbehandelde elleboogdysplasie leidt onvermijdelijk tot kreupelheid en pijn en kan bij sommige patiënten ernstig zijn. Hoe eerder deze aandoening wordt aangepakt, hoe beter, dus bij jonge dieren met kreupelheid van de voorpoten moet een onderzoek worden uitgevoerd als hun kreupelheid niet snel reageert op behandeling en rust.
Epilepsie
Een aandoening die is onderzocht bij de Tervuerense Herder, de ernst van epilepsie zal van patiënt tot patiënt verschillen, waarbij sommige dieren slechts zeldzame en korte aanvallen krijgen en andere dagelijkse aanvallen. Degenen die zo ver zijn getroffen dat het hun kwaliteit van leven aantast, krijgen anti-epileptische medicatie aangeboden.
Atopie
Vaak aangetast op het gezicht, oren, buik en poten, zullen die Tervuerense Herders met atopische dermatitis jeuken en ongemakkelijk zijn. Soms jeukende tot het punt dat ze gaan krabben en huidlaesies veroorzaken, gelijktijdige huidinfecties zijn niet ongebruikelijk.
PRA
PRA staat voor de oculaire aandoening genaamd Progressive Retinal Atrophy. De retinae degenereren en een eigenaar kan opmerken dat hun dier tegen objecten botst of zich anders gedraagt.
Pannus
Een aandoening die wordt veroorzaakt door een storing in het immuunsysteem, de hoornvliezen van het oog worden op ongepaste wijze aangevallen door het lichaam. Het littekenweefsel dat zich op het oog vormt, is niet transparant, wat betekent dat een dier een visuele handicap zal krijgen. Steroïde druppels moeten zo vroeg mogelijk in het ziekteproces worden voorgeschreven om de beste kans op herstel te bieden.
Haemangiosarcoom
De meest voorkomende tumor van de milt, dit is een kanker die de bloedvaten binnendringt en een slechte prognose heeft. Hoewel het vaak op de milt wordt aangetroffen, kan het op de huid of op een aantal organen voorkomen en zich vaak over het lichaam verspreiden.
Een veilige tuin en tal van buitenactiviteiten, evenals activiteiten zoals behendigheid, gehoorzaamheid en flyball, zullen helpen om de Tervuren Dog tevreden te houden. Ze zijn geboren om actief te zijn en zullen nooit tevreden zijn met korte wandelingen en luie dagen.
Tervuerense Herderes kunnen behoorlijk veel vacht verliezen en moeten regelmatig worden geborsteld. Het is verstandig om ze meer te borstelen tijdens hun tweejaarlijkse rui seizoenen. Het knippen van de klauwen kan om de paar maanden nodig zijn, vooral voor honden die niet routinematig op de stoep lopen.
0 Reacties