Nu vaker gevonden als een familiehuisdier, is het de vriendelijke aard en het aangename karakter van de Stabijhoun die hem tegenwoordig zo gewild maken. Ze zijn snel te leren, gemakkelijk te trainen en dankzij hun aanpassingsvermogen blinken ze uit in een grote verscheidenheid aan sporten en activiteiten. Ze vereisen veel beweging en mentale stimulatie en zouden niet tevreden zijn met een levensstijl op de bank.
Er wordt algemeen aangenomen dat de Stabijhoun is afgeleid van Spaniels die door de Spanjaarden zijn meegebracht, en zijn nakomelingen zijn waarschijnlijk de Drentsche Patrijshond en de Kleine Münsterländer. Het komt uit een regio genaamd Friesland, in het noorden van Holland. De 'Stabij' in de naam 'Stabijhoun' is een spel op de Nederlandse woorden 'sta mij bij', wat ongeveer 'sta bij mij' betekent. Deze naam is waarschijnlijk een verwijzing naar de loyaliteit van het ras en de hechte band met de eigenaren.
De Stabijhoun werd in de 19e en 20e eeuw op grote schaal gebruikt door Nederlandse boeren; zijn intelligentie en veelzijdigheid verdienen hem grote bewondering. Een vruchtbare jager, waakhond, retriever en jachthond, het vermogen van deze Nederlandse boerderijhond om vele rollen te vervullen, werd alom gerespecteerd en gewild. Gewoonlijk omschreven als een 'manusje van alles', lijkt het erop dat er weinig werk was op de boerderij waar de Stabij zijn 'poot' niet tegen kon zetten.
De Stabijhoun heeft niet alleen Nederlandse aandacht getrokken voor de decennia van arbeid op het erf die hij heeft gediend, het staat ook bekend als een geliefd familiehuisdier. Zijn zachte en minzame aard heeft ertoe geleid dat het een gemakkelijke hond is en betrouwbaar i!
Historisch gezien werd de Stabij gewoonlijk gefokt met de Wetterhoun, een op elkaar lijkende Nederlandse hond. Om het ras te behouden, werd deze praktijk in 1942 echter stopgezet en in 1944 werd de eerste ras standaard geschreven. In feite zijn er in Nederland veel regels met betrekking tot het fokken van de Stabij, met als doel de populatie te vergroten en het aantal erfelijke gezondheidsproblemen laag te houden. Neem contact op met ras adviseurs van de Nederlandse Stabijhoun vereniging als een eigenaar zijn Stabijhoun wil fokken.
Een lange, middelgrote hond met een gedrongen bouw, de Stabijhoun moet atletisch en behendig zijn. Mannetjes bereiken een hoogte van 50-56 cm, terwijl vrouwtjes 45-50 cm bij de schoft worden. Mannetjes wegen tussen de 23-25 kg, terwijl het kleinere vrouwtje doorgaans ongeveer 20-22 kg weegt. De schedel van de Stabijhoun ziet er enigszins gewelfd uit, hoewel deze eigenschap niet uitgesproken mag worden. Hun gevederde oren klappen naar voren en omlijsten het gezicht. Hun bruine ogen zijn rond, met strakke oogleden. Hun borst moet breed maar niet diep zijn en hun rug is recht en sterk. Hun ledematen zijn goed gespierd en eindigen in dikke voetzolen.
Hun zachte, halflange vacht is klassiek wit en zwart (gevlekt) maar kan ook bruin en wit of oranje en wit zijn. Een golving van de vacht is toegestaan. Vooral hun lange staart moet bedekt zijn met een vloeiende, zijdeachtige vacht. De vacht mag niet overdreven bevederd zijn, aangezien dit in de showring wordt afgekeurd.
Een van de eerste dingen die een eigenaar geliefd zullen maken bij een Stabijhoun, is hun charmante persoonlijkheid. Ze zijn liefdevol en zachtaardig, een genot om in de buurt te zijn en kunnen het goed vinden met kinderen. De hechte relaties van de Stabij met zijn familie kunnen echter een keerzijde hebben, omdat ze overdreven gehecht kunnen raken aan hun eigenaren en in bepaalde situaties de neiging hebben om verlatingsangst te ontwikkelen.
Het is niet ongehoord dat een Stabijhoun gereserveerd is voor een nieuwe persoon, en ze moeten de tijd krijgen om de introductie te nemen en geleidelijk hun zelfvertrouwen op te bouwen totdat ze zich op hun gemak voelen bij het benaderen van de vreemdeling. Ze zijn zelden of nooit agressief tegenover degenen die ze niet kennen. Er kan zeker op worden vertrouwd dat de Stabij een waakhond is, omdat ze thuis waakzaam zijn en blaffen om hun eigenaar te waarschuwen voor elke nieuwe activiteit.
Hoewel ze buiten levendig en opgewekt zijn, in tegenstelling tot veel andere rassen, lijken ze een 'uit-schakelaar' te hebben en zullen ze beleefd en kalm zijn als ze binnenshuis zijn. Traditioneel werd de Stabij gebruikt om op ongedierte, zoals mollen, te jagen, en daarom is grote voorzichtigheid geboden in de aanwezigheid van kleine huisdieren, zoals hamsters en muizen.
Ze zijn opmerkelijk intelligent, leren snel en streven er altijd naar om te behagen. De Stabijhoun is ongelooflijk gehoorzaam en zal elke instructie opvolgen die hij begrijpt. Gevoelig van aard, is het belangrijk dat ze niet worden berispt als ze een taak de eerste keer niet begrijpen. In plaats daarvan moeten ze worden aangemoedigd om het opnieuw te proberen en worden ze beloond als ze het goed doen. Off-lead training kan een uitdaging zijn, omdat ze nog steeds een hoge prooidrift behouden.
De Nederlandse overheid en de Faculteit Diergeneeskunde van de Universiteit Utrecht hebben onlangs een onderzoek uitgevoerd onder de vier populairste hondenrassen in Nederland, inclusief de Stabijhoun. Ze keken naar de meest voorkomende erfelijke aandoeningen binnen het ras en ontdekten dat de volgende drie aandoeningen vaker voorkomen dan bij andere rassen:
Cerebrale disfunctie
Dit is een zeldzame aandoening van neurologische disfunctie die wordt gezien bij het Stabijhoun ras. Aangetaste dieren zullen al heel vroeg in hun leven tekenen vertonen en vreemd repetitief gedrag vertonen. Omdat ze niet eten, hebben ze de neiging om uiteindelijk te sterven van de honger.
Epilepsie
Canine Epilepsie is een relatief veel voorkomende oorzaak van aanvallen bij honden, en een die vaak goed kan worden behandeld met medicatie.
Heup- en elleboogdysplasie
Naast de bovengenoemde drie belangrijke medische aandoeningen, is het ras ook vatbaar voor heup- en elleboogdysplasie. Deze orthopedische aandoeningen, veroorzaakt door niet goed ontwikkelde gewrichten, leiden tot kreupelheid en ongemak. Het is in het belang van het ras dat de aangetaste dieren zich niet voortplanten.
Dit is een ras dat graag deel uitmaakt van een actief huishouden en graag zal deelnemen aan elke taak die het krijgt. De Stabijhoun heeft een reputatie opgebouwd als een geweldige concurrent en doet graag mee als het gaat om competitieve activiteiten, zoals behendigheid, frisbee en uithoudingsvermogen. Bovendien houdt de Stabij van zwemmen en lijkt het niet erg te vinden hoe koud het water wordt.
Oefening alleen zal de Stabijhoun-inhoud niet behouden, omdat ze ook een vorm van mentale stimulatie nodig hebben. Indien nodig kan het voor hen een grote uitdaging zijn om ze aan het werk te krijgen, zoals bij veldproeven. Anders zou het voldoende moeten zijn om hen te voorzien van complexe hondenpuzzels en spelletjes. Het behoeft geen betoog dat als een eigenaar zijn hond onvoldoende oefent, hij zijn overtollige energie kan gebruiken om hinderlijk gedrag in huis te ontwikkelen.
De vacht van de Stabijhoun staat bekend als onderhoudsarm en gemakkelijk schoon te houden. Wekelijks borstelen is meestal alles wat nodig is, hoewel vaker borstelen nodig kan zijn voor hun langere delen van de vacht, vooral tijdens een rui.
Baden is niet vaak nodig, en honden die zwemmen, zullen zichzelf over het algemeen schoon houden, zonder dat ze een bad nodig hebben. Eigenaren moeten eraan denken om de binnenkant van de oren grondig te drogen nadat ze nat zijn geworden om te voorkomen dat er een infectie optreedt.
0 Reacties