De prachtige geplooide vacht van de Sheltie is een andere aanpassing aan de barre omgeving van zijn thuisland, en het vereist aanzienlijke inspanningen om hem in showconditie te houden. Shelties zijn zeer intelligent en blinken uit in behendigheid en andere competitieve activiteiten, die de stimulatie en uitdaging bieden die het ras nodig heeft om niet te vervelen en gefrustreerd te raken.
Ze hebben een zachtaardige en liefdevolle persoonlijkheid, hoewel ze terughoudend kunnen zijn tegenover vreemden. Het fokken van Shetland-herdershonden is geen eenvoudige aangelegenheid, aangezien de merle-kleurgenen die door de bloedlijn lopen vatbaar kunnen zijn voor bepaalde erfelijke aandoeningen - met name blindheid en doofheid. Iedereen die overweegt een Sheltie-puppy te kopen, moet de fokker zorgvuldig onderzoeken en pups moeten allemaal minimaal worden onderzocht en gecertificeerd door een gespecialiseerde dierenarts oftalmoloog. Ondanks de prevalentie van erfelijke aandoeningen, zijn de meeste Shelties veerkrachtige en gezonde kleine honden, met een gemiddelde levensverwachting van 12–13 jaar.
Inheemse herdershonden hebben de boeren van de Shetland-eilanden minstens 200 jaar geholpen om hun kuddes te hoeden en te beschermen. De moderne Shetland-herdershond lijkt echter vrij ver verwijderd te zijn van de vroegste honden, hoewel de kruisingen en selecties die bij het ontstaan ervan betrokken zijn, tot rond het begin van de twintigste eeuw in de mist van de tijd blijven hangen. Gezien de explosie van de stedelijke bevolking sinds de industriële revolutie, lijkt Shetland volgens onze moderne manier van denken een afgelegen en geïsoleerde regio. Dit was niet altijd het geval, en zeevarende reizigers uit IJsland en Scandinavië gebruikten de eilanden vaak als tussenstop op hun reizen.
Welke ras geschiedenis er wel is, suggereert dat de IJslandse herdershond deel uitmaakte van het moederstam waarop de moderne Sheltie werd gebouwd, wat aannemelijk lijkt, aangezien de twee rassen veel fysieke kenmerken delen. In tegenstelling tot de Sheltie heeft de IJslandse herdershond een Spitz achtige staart, en sommige rashistorici suggereren een bijdrage van Spitzes aan de voorouders van de Sheltie; de karakteristieke gekrulde staart is echter verdwenen in het moderne ras. Andere theorieën over de oorsprong van het ras zijn er in overvloed: velen geloven, zonder enig hard bewijs, dat de King Charles Spaniel (niet de Cavalier) er ooit ook bij betrokken was.
Na een periode van intensief verzoekschrift door de Langharige Collie rasvereniging, werd de Shetland Collie, zoals hij tot nu toe bekend was, in 1914 omgedoopt tot de Shetland Sheepdog om verwarring tussen de twee rassen te voorkomen, die, ondanks duidelijke overeenkomsten qua uiterlijk, geen gemeenschappelijke achtergrond. De Sheltie is altijd een enorm populair huisdier geweest en het scoort hoog in termen van aantal geregistreerde puppy's per jaar in zowel de Britse als de Amerikaanse Kennel Club-records. Ironisch genoeg zijn er nu maar heel weinig Shelties te vinden op de Shetland-eilanden, waar ze bijna volledig zijn verdreven door Border Collies op de kleine boerderijen in de regio.
Bovenal is de Shetland Sheepdog elegant en gracieus in zijn uiterlijk en bewegingen. Deze kleine hond behoudt de verhoudingen van grotere werkende rassen van herdershonden, zonder enige overdrijving van een bepaald fysiek kenmerk. Het hoofd heeft een lang wigvormig profiel, met de snuit ongeveer even lang als de kroon. De snuit is afgerond en de jukbeenderen van de hond zijn opvallend plat, waardoor het gezicht een verfijnde en delicate uitstraling krijgt. De oren zitten hoog op de zijkant van het hoofd, meestal naar achteren gevouwen wanneer ze ontspannen zijn, en naar voren gebracht met gevouwen uiteinden wanneer ze alert zijn. Shelties hebben kleine amandelvormige ogen, die meestal bruin zijn, maar bij merle-gecoate individuen ook blauw kunnen zijn.
Zoals passend is voor een werkend ras, zijn Shelties slank maar gespierd, met een sterke, licht gebogen nek en stevige rug en lendenen. De borst is goed gewelfd en de buik stevig en opgetrokken. De schouders zijn goed naar achteren gelegd, waardoor de voorpoot een vering geeft. Het achterbeen is gespierd, met een duidelijke hoeking van het kniegewricht en het spronggewricht, waardoor soepele en gracieuze bewegingen mogelijk zijn tijdens het rennen of springen. De staart wordt laag gedragen, met een lichte opwaartse buiging, maar niet boven waterpas gehouden.
Het ras heeft een lange, taaie buitenvacht en een dichte onder vacht van zachtere secundaire haren, die een goede bescherming bieden tegen nat en koud weer. Het is goed geplooid, lijkt op een manen en heeft opvallende ruches op de borst en de staart. De genen die het merle-kleurenpatroon beheersen, zijn ook nauw verbonden met degenen die doofheid en blindheid veroorzaken. Deze defecten zijn recessief, wat betekent dat het onwaarschijnlijk is dat het fokken van een blue merle-hond met bijvoorbeeld een sable-hond problemen veroorzaakt. Merle-merle-paringen zullen echter waarschijnlijk veel dove en / of blinde nakomelingen voortbrengen.
De Raad van beheer stelt zeer hoge eisen aan de lengte: 37 cm bij de schoft voor mannen en 35,5 cm voor vrouwen, waarbij een bereik van 2,5 cm langer of korter als acceptabel wordt beschouwd. Het gewichtsbereik voor mannen is 8-12 kg en voor vrouwen 7-11 kg. Lichtere individuen worden soms gezien.
Shetland Sheepdogs zijn zeer intelligente, warme en levendige honden die gedijen op gezelschap. Ondanks dat ze in wezen een werkend ras zijn, doen Shelties het niet goed als ze geen menselijk contact hebben, en hebben ze een eigenaar nodig die net zo toegewijd aan hen is als aan hun mensen. Het drijfinstinct is sterk in het ras, en ze volgen hun baasjes overal lijfelijk, terwijl ze erin slagen om hun voeten te draaien en rond te draaien zoals ze zouden doen bij een zwervend lam.
De meeste Shelties zijn in ieder geval gereserveerd, zo niet verlegen, tegenover vreemden, en ze hebben in sociale situaties verleiding en aanmoediging nodig om met andere mensen dan hun eigen familie om te gaan. Ze zijn meestal erg goed met kinderen, hoewel ze de gewoonte van een herdershond van mondigheid kunnen vertonen, wat moet worden ontmoedigd om niet te bijten. Ze zijn ook een gevoelig ras en moeten voorzichtig worden gedisciplineerd.
Shelties behoren tot de meest intelligente rashonden en zullen vrijwel onmiddellijk nieuwe commando's leren. Ze hebben een sterk verlangen om te behagen, en lof en bemoedigende woorden zijn meestal alle bekrachtiging die nodig is bij het trainen.
Het leren van elementaire gehoorzaamheid en zelfs trucs zal geen uitdaging zijn, en vaak weinig stimulans voor deze slimme honden, en ze gedijen op het hebben van een baan of een uitdaging om te concurreren. Om deze redenen blinken ze uit in flyball en behendigheid, zowel competitief als puur voor de lol. Deze bezigheden bieden ook krachtige lichaamsbeweging en mentale voldoening, en worden sterk aangemoedigd voor alle Shelties behalve de meest zieke.
Een ander specifiek aandachtspunt bij het trainen is de mogelijkheid dat Shetland's overmatig blaffen. Het zijn goede waakhonden, omdat ze constant alert zijn op ongewone geuren en geluiden, maar ze kunnen lastige blaffers worden, vooral als ze gedurende de hele dag alleen worden gelaten. Het is daarom een goed idee om Sheltie puppy's te leren "spreken" en "ophouden" op commando, aangezien dit de eigenaar enige controle zal geven over de vocalisatiegewoonten van de hond later in het leven.
Hoewel de meeste Shelties robuust en atletisch zijn, zijn er een aantal veel voorkomende problemen. Sommige hiervan kunnen worden vermeden door een zorgvuldige selectie van fokdieren.
Blaaskanker
Dit ras is, samen met West Highland White Terriërs en Schotse Terriërs, vatbaar voor het ontwikkelen van een bepaalde tumor, een zogenaamd transitioneel celcarcinoom. Overgangscellen bekleden de urinewegen, en daarom ontstaan deze tumoren meestal in de blaas of urethra, wat bloedverlies en ongemak of moeilijkheden bij het urineren veroorzaakt.
Collie oogafwijking
Deze aandoening, ook gezien bij de Langharige Collie, wordt juister choroïdale hypoplasie genoemd, wat de verminderde ontwikkeling van sensorische weefsels in het oog beschrijft. Dit is een aangeboren aandoening die in de eerste levensweken kan worden opgespoord door zorgvuldig veterinair onderzoek.
Chronische progressieve hepatitis
Dit is een leverziekte met een verraderlijk begin en een langdurig verloop, waarbij de lever ernstige littekens oploopt als gevolg van een ontsteking. De oorzaak van deze ontstekingsziekte is nog niet vastgesteld. Door vroege opsporing en behandeling kan de aandoening bij de meeste honden lange tijd onder controle worden gehouden, maar het ontwikkelt zich gewoonlijk tot functionele leverfunctiestoornissen.
Dermatomyositis
Een andere aandoening met een onbekende etiologie, dermatomyositis, vertoont een diepgewortelde ontsteking van de huid en de onderliggende spier, die zweren, huidinfecties en pijn veroorzaakt. Het is een vrij zeldzame aandoening die op elk moment kan worden gezien vanaf een leeftijd van vier maanden en die gemakkelijk een verkeerde diagnose kan stellen voor een aantal andere, meer algemene aandoeningen. Huidbiopsie is vereist om het probleem te identificeren, en het reageert in de meeste gevallen goed op medicatie, hoewel behandeling levenslang nodig zal zijn.
Heupdysplasie
Hoewel het vaker wordt gezien als een probleem van bepaalde grote rassen, komt heupdysplasie heel vaak voor bij de Shetland Sheepdog, en is het een belangrijke oorzaak van kreupelheid en artrose bij honden van middelbare en oudere leeftijd. Het is erg belangrijk dat fokkers hun fokhonden zorgvuldig screenen door ze in te dienen voor heupscores, en dat potentiële puppykopers toegang hebben tot deze scores voor hun eigen informatie.
Hypothyreoïdie
Een disfunctie van het immuunsysteem, die lymfatische thyroïditis veroorzaakt, wat leidt tot schildklierinsufficiëntie, komt veel voor bij de Sheltie en vele andere rassen. Haarverlies, gewichtstoename en inspanningsintolerantie zijn symptomen die vaak door eigenaren worden opgemerkt, hoewel de definitieve diagnose afhangt van laboratoriumtests.
Neurologische symptomen, waaronder blindheid en toevallen, worden snel na het begin van de behandeling bij aangetaste honden waargenomen. Er is een bloedtest beschikbaar om deze afwijking te controleren, en dit moet worden uitgevoerd bij elke Sheltie of andere collie die in aanmerking komt voor behandeling met ivermectine.
Optische zenuw hypoplasie
Een mogelijke oorzaak van blindheid bij het ras, vanwege onderontwikkeling van de oogzenuw, die van de hersenen naar het oog leidt.
Progressieve retinale atrofie
Degeneratie van de weefsels van het netvlies, beginnend op middelbare leeftijd, die vordert en verlies van het gezichtsvermogen veroorzaakt. Helaas is er geen behandeling beschikbaar en mogen aangetaste dieren niet voor de fokkerij worden gebruikt.
Systemische Lupus Erythematosus
Een zeldzame immuungemedieerde aandoening waarbij eiwitten in celkernen worden aangevallen door de afweermechanismen van het lichaam. Dit kan een breed scala aan symptomen tot gevolg hebben, afhankelijk van welk systeem het ernstigst wordt aangetast, maar huidlaesies en kreupelheid worden vaak gezien.
Zoals hierboven besproken, zijn flyball-, gehoorzaamheids- en behendigheidsklassen de ideale omgeving om een Shetland-herdershond te trainen. De meesten hebben dagelijks ongeveer een uur lichamelijke activiteit nodig om hun gewicht en energieniveau onder controle te houden, hoewel de meeste Shelties veel meer aankunnen. Ze zijn ideale wandel- of jogginggenoten.
Het ras werpt een aanzienlijke hoeveelheid af, een feit dat gemakkelijk zal worden opgemerkt in huis vanwege de lengte van de buitenste beschermharen. Dagelijks poetsen is nodig om de vacht in goede conditie te houden. Bovendien moet het haar rond de poten en het perineum regelmatig worden gewassen en geknipt, en daarom zullen de meeste eigenaren merken dat ze ongeveer eens in de zes tot acht weken een professionele trimmer moeten bezoeken.
Shelties zijn vatbaar voor vorming van tandsteen en moeten hun tanden dagelijks worden gepoetst met een geschikte tandpasta. Tenzij ze regelmatig op verharde oppervlakken lopen, zullen velen ook af en toe hun nagels geknipt moeten hebben, misschien samenvallend met hun bezoeken aan de trimmer.
0 Reacties