Nu het meest gezien als gezelschapsdier, heeft de Schapendoes een lief karakter en is hij toegewijd aan zijn familie. Ze kunnen op een zeer hoog niveau worden opgeleid en doen het al jaren goed in verschillende disciplines, zoals behendigheid en gehoorzaamheid. De Schapendoes, of Hollandse Herdershond, is niet te verwarren met de Hollandse Herder ; een geheel apart ras dat nauw verwant is aan de Duitse herder.
Hoewel het zeker is dat de Schapendoes afkomstig is uit Nederland, en traditioneel wordt gebruikt als herdershond, is er weinig meer bekend over de oorsprong ervan. Dacht het populairst te zijn geweest in Drenthe - een provincie in het noordoosten van Nederland die bekend staat om zijn moerassen, moerassen en bossen - de 'do' in de naam komt van het woord voor moeras.
De rassen die het meest verwant zijn aan de Schapendoes zijn de Old English Sheepdog, Bergamasco, de Bearded Collie, evenals de Briard, die allemaal veel op elkaar lijken. Aangezien de Schapendoes zich van nature op het vasteland van Europa ontwikkelden, is het waarschijnlijk dat het een landras is van vele lokale herdersrassen.
Aan het einde van de 19e eeuw werden alle regionale herdershonden bij elkaar gegroepeerd en 'gedomesticeerde herdershonden' genoemd. Hun vermogen als werkhond was de prioriteit voor boeren, die zich niet al te veel zorgen maakten over hun fysieke kenmerken. Deze honden zouden schapen urenlang hoeden in natte en koude weersomstandigheden, waardoor ze hun lange, beschermende vacht nodig hadden. Ze moesten gemakkelijk te trainen zijn en reageren op hun meester. In tegenstelling tot veel andere herdershonden hoefden de Schapendoes niet per se beschermend of moedig te zijn, omdat de Nederlandse boeren zich weinig zorgen hoefden te maken over roofdieren, zoals de beren en wolven in Oost-Europa.
Na verloop van tijd werden de Schapendoes minder populair bij boeren omdat ze andere honden, zoals de Border Collie, importeerden om hun werk te doen. En, net als veel andere rassen, werden ze hard geraakt in de wereldoorlogen, waarbij het aantal rassen in het midden van de 20e eeuw sterk afnam. Aanvankelijk na de Tweede Wereldoorlog was het een Nederlandse inspecteur, die wordt gecrediteerd voor de heropleving van het ras, omdat hij anderen aanmoedigde om interesse te tonen en de populatie te herstellen.
Zijn inspanningen waren succesvol en hoewel de lokale boeren misschien verder zijn gegaan, wordt de Schapendoes niet langer met uitsterven bedreigd. Tegenwoordig zijn er veel lokale liefhebbers en fokkers die dit iconische Nederlandse ras graag in stand willen houden. Hoewel de Schapendoes zeker vaker voorkomt in Nederland dan waar dan ook.
Een hond van gemiddelde grootte, het belangrijkste onderscheidende kenmerk van de Schapendoes is zijn dikke, lange vacht die zijn oren en ogen bedekt. Ze moeten een snor en een baard hebben, evenals een opvallende bevedering op de achterkant van hun benen en staarten. Hun staart moet lang zijn en zal tijdens het werk heen en weer zwaaien of recht omhoog springen tijdens het hardlopen. Hoewel met het blote oog helemaal niet zichtbaar, heeft de Schapendoes onder hun dichte vacht een atletisch en goed gespierd lichaam.
Mannetjes meten tussen 43 en 50 cm, terwijl vrouwtjes tussen 40 en 45 cm meten. Doorgaans wegen ras leden tussen de 12 en 25 kg. Hun lange en overvloedige dubbele vacht kan elke kleur hebben, hoewel de meest voorkomende een over het algemeen witte vacht is met bruine of grijze aftekeningen, en hun vacht heeft de neiging om naar hun voeten toe lichter te worden.
Na jarenlang zonder veel menselijke interactie op de Nederlandse velden te hebben gewerkt, is het gemakkelijk te begrijpen waarom de Schapendoes een onafhankelijke hond is. Boeren hebben hun honden echter ook gefokt om gemakkelijk te trainen en responsief te zijn, wat betekent dat ze mensen graag willen plezieren en graag willen doen wat van hen wordt gevraagd.
Omdat ze hun kudde nooit hoefden te verdedigen tegen gevaarlijke roofdieren, hoefden de honden van Schapendoes geen agressieve of defensieve persoonlijkheden te ontwikkelen, en de meeste zijn erg vriendelijk en aanhankelijk. De Schapendoes, een natuurlijke waakhond, blaft bij de nadering van een vreemdeling en is altijd alert, ook als hij thuis rust.
Het ras houdt van spelen en het zijn vrolijke honden die met bijna iedereen overweg kunnen. Hoewel ze tolerant zijn voor kinderen en andere dieren, zijn hun drijfinstincten vaak sterk, en er moet voor worden gezorgd dat ze niet proberen peuters op te pakken!
Heel slim, de Schapendoes kunnen snel veel taken leren. Hun intelligentie kan echter soms tegen je werken, omdat ze brutaal kunnen zijn en regels overtreden die niet duidelijk afgebakend zijn, als het hun leven gemakkelijker maakt. Een stevige training met consistente methoden zou moeten helpen om dwaasheden of ongehoorzaamheid in het ras te voorkomen.
De Schapendoes worden steeds vaker gezien in de competitieve sportring en blinken uit in een aantal disciplines, waaronder behendigheid en flyball. De natuurlijke atletiek en trainbaarheid die zo belangrijk waren voor de Nederlandse schapenhouders van lang geleden, hebben geresulteerd in een zeer getalenteerde hond vandaag.
De Schapendoes wordt gezien als een gezonde hond en zal vaak tussen de 12 en 15 jaar oud worden. Medische aandoeningen om op te letten zijn onder meer:
Pda
Een retrospectieve Nederlandse studie gepubliceerd in 2012 onthulde een aanleg voor de Schapendoes om de hartaandoening te ontwikkelen die bekend staat als PDA of Patent Ductus Arteriosus. Deze afwijking leidt tot een onjuiste doorbloeding en zal zich vaak voordoen als hartruis bij de eerste gezondheidscontrole van een puppy. Het is mogelijk dat dit defect via een operatie wordt hersteld, waardoor de getroffen Schapendoes mogelijk genezen. Helaas zullen onbehandelde honden onvermijdelijk congestief hartfalen ontwikkelen en een veel kortere levensduur hebben.
PRA
Verschillende onderzoeken hebben het verband aangetoond tussen de Schapendoes en PRA, of Progressive Retinal Atrophy. Dit is een niet-pijnlijke oculaire aandoening die na verloop van tijd zal leiden tot de vernietiging van oogcellen, resulterend in uiteindelijke blindheid. In eerste instantie zullen eigenaren merken dat hun honden nachtblind zijn geworden, en meestal is dit binnen enkele maanden geëvolueerd tot totale blindheid. Hoewel er geen remedie bekend is voor deze verwoestende ziekte, zijn er genetische tests die kunnen garanderen dat dragers van PRA niet worden gefokt.
Oor infecties
Natuurlijk heeft de langharige Schapendoes bijzonder behaarde oren, en omdat ze niet rechtop staan, hebben de gehoorgangen de neiging vochtig en vochtig te worden en kunnen ze gemakkelijk vuil en vreemde voorwerpen vasthouden. Als u de oren niet regelmatig schoonmaakt en de oren niet afdroogt na het zwemmen of baden, vergroot dit de kans dat de hond een infectie ontwikkelt.
De Schapendoes was nog maar een paar decennia geleden een echte werkhond, en hoewel de meeste niet meer als herders worden gebruikt, heeft het ras hun uithoudingsvermogen en hoge trainingsvereisten behouden. Gewend om urenlang onvermoeibaar over velden te patrouilleren, doet de Schapendoes het het beste in een landelijke omgeving of een gebied met veilige toegang buiten. Als dit niet het geval is, zijn meerdere lange wandelingen per dag nodig.
Alleen lopen is echter niet voldoende om de Schapendoes bezig te houden, aangezien ze evenzeer mentaal gestimuleerd moeten worden en aangemoedigd moeten worden om deel te nemen aan hondentraining, behendigheid, gehoorzaamheid en andere disciplines. Een ongemotiveerde, verveelde Schapendoes zal zeer waarschijnlijk slecht gedrag ontwikkelen, zoals hyperactiviteit en overmatig geblaf.
Een korte, dagelijkse trimbeurt moet de lange vacht van de Schapendoes vrij van klitten houden. Trimmen is niet nodig, en de 'armoedige' vacht is eerder een raskenmerk dan iets dat gecorrigeerd moet worden. Eigenaars moeten ervoor zorgen dat ze de gehoorgangen om de paar dagen controleren, omdat hun harige, hangende oren vatbaar kunnen zijn voor infecties.
0 Reacties