De Labrottie is een kruising tussen de populaire Labrador Retriever en de geliefde Rottweiler. Zoals met veel van deze 'designerhonden'-rassen die de afgelopen decennia zijn opgedoken, is hun geschiedenis onduidelijk en is het waarschijnlijk dat veel fokkers en eigenaren over de hele wereld Labrotties onafhankelijk hebben gefokt.
Hun voorouders hebben echter veel geschiedenis. De Rottweiler komt uit Duitsland, waar ze al honderden jaren werken en boeren helpen bij het verplaatsen en beschermen van hun vee. De Labrador, aan de andere kant, komt uit Newfoundland en werd eind 19e eeuw als ras opgericht. Labradors worden niet alleen gebruikt als jachthond, maar worden ook veel in de samenleving gebruikt als dienst- en therapiehonden. De Labrottie staat ook bekend als de Rottwador en staat bekend om zijn grote persoonlijkheid en beschermende karakter. De Raad van beheer heeft vooralsnog geen erkenning gegeven voor deze kruising.
Zoals de norm is voor gemengde rassen, kan het erg moeilijk zijn om te voorspellen hoe een Labrottie-puppy eruit zal zien als hij ouder is, omdat sommige meer van hun Labrador-genen zullen vertonen, terwijl andere meer op Rottweilers zullen lijken.
Een grote en gespierde hond met een krachtige borst en atletische ledematen, de Labrottie is gebouwd voor zowel kracht als uithoudingsvermogen. Hoewel er een variatie is tussen de ras leden, is de algemene vuistregel dat de meeste honden een hoofd hebben dat lijkt op een Labrador en een lichaam dat erg doet denken aan hun Rottweiler-ouder. Hun ronde ogen zijn alert en waakzaam en kunnen bruin, amberkleurig of groen zijn. De driehoekige oren zijn middelgroot en zitten dicht bij hun gezicht. Hun grote neus kan bruin of zwart zijn.
De vacht van de Labrottie kan zwart, bruin, zwart en bruin of grijs zijn. Hun vacht is dik en kort. Met een gewicht van 30 kg tot 50 kg, zijn deze honden aanzienlijk groot als ze volgroeid zijn. Als een hond volgroeid is, wordt hij tussen de 61 cm en 69 cm hoog.
Sommigen beschrijven de creatie van deze kruising als een 'gok' omdat hun persoonlijkheid zo variabel is. Over het algemeen is het waar dat de meeste Labrottie-honden kalm en loyaal zijn, een hechte band hebben met hun familie en veel energie hebben.
De meeste Labrotties zijn van nature beschermend en vinden dat het hun plicht is om hun huis en hun gezin te beschermen. Ze zullen altijd alert zijn wanneer ze in hun huis zijn en zullen hun eigenaar waarschuwen voor elke nieuwe aankomst door luid te blaffen. Territoriaal gedrag kan een uitdaging vormen wanneer de hond blijft blaffen, zelfs nadat de eigenaar hem heeft verzekerd dat de nieuwe aankomst welkom is. Vroege training en socialisatie kunnen helpen om dit potentiële probleem te bestrijden. Agressie is zeldzaam en wordt praktisch nooit uitgelokt.
Een ras dat geniet van menselijk gezelschap, sommige honden kunnen te afhankelijk worden van hun baasjes en kunnen buitengewoon behoeftig worden. In de meest ernstige gevallen kan dit gedrag evolueren tot volledige verlatingsangst, waarbij de hond niet alleen kan worden gelaten. De Labrottie wordt niet aanbevolen voor een eigenaar die veel van zijn tijd buitenshuis doorbrengt.
Socialiseren met andere honden, evenals met kinderen, gaat meestal goed en zou zo vroeg mogelijk in het leven van de puppy moeten beginnen. Acceptatie van kleine harige huisdieren, zoals konijnen of cavia's, is veel minder waarschijnlijk, en er is een reëel risico dat de Labrottie in hun aanwezigheid in de 'jachtmodus' gaat.
Zelfverzekerd en slim, de Labrottie is over het algemeen een plezier om mee te werken en kan de meeste trainingstaken goed uitvoeren. Ze werken graag en bereiken een gevoel van voldoening als ze een taak onder de knie hebben. Positieve bekrachtigingstraining moet worden gebruikt om hun enthousiasme en deelname aan te moedigen. Sommige Labrotties zullen proberen hun dominantie over hun eigenaar te laten gelden, dus hebben ze een stevige hand en een stabiel trainingsplan nodig. Om deze reden kunnen startende eigenaren beter kiezen voor een ander ras. Houd elke trainingssessie kort en interessant om ervoor te zorgen dat ze niet uitvallen.
Hoewel er geen gezondheidsonderzoeken zijn uitgevoerd op de nieuw ontwikkelde Labrottie, zijn er veel wetenschappelijke gegevens beschikbaar over hun beide ouders. Op basis van deze informatie kunnen we de mogelijke aandoeningen voorspellen die mogelijk voorkomen bij dit nieuwe ras:
Heupdysplasie
Een genetische aandoening die de heupgewrichten aantast, de heupen ontwikkelen zich niet zoals ze zouden moeten, wat resulteert in artrose en chronische pijn. Honden zullen worstelen met hun mobiliteit naarmate ze ouder worden. Aangezien deze aandoening de kwaliteit van leven van een hond dramatisch beïnvloedt, is het essentieel dat alle fokhonden worden gescreend op heupdysplasie en dat er niet met eventuele aangetaste dieren wordt gefokt.
Bloat
De meeste hondenbezitters van grote rassen zullen bekend zijn met bloat, een mogelijk verwoestende aandoening die binnen enkele uren een hond kan doden. De eerste symptomen zijn: rusteloosheid, kokhalzen, kwijlen en een opgeblazen buik. Bij het eerste teken van een opgeblazen gevoel moet de hond onmiddellijk naar de dierenarts worden gebracht voor beoordeling en behandeling, want hoe langer deze aandoening onbehandeld blijft, hoe slechter de prognose.
Oor infecties
Oorontstekingen kunnen chronische pijn en ongemak veroorzaken en kunnen terugkeren. Elke hond met oren die naar beneden vallen, is vatbaarder voor de ontwikkeling van deze infecties omdat er een slechte oor afscheiding en luchtstroom in het kanaal is. De incidentie van infecties kan worden verminderd door contact met vocht te vermijden, de oren regelmatig te reinigen en eventuele onderliggende allergieën van een hond te behandelen.
Hypothyreoïdie
Hypothyreoïdie is een andere naam voor een traag werkende schildklier, die meestal voorkomt bij honden van middelbare leeftijd. Symptomen kunnen van patiënt tot patiënt verschillen en kunnen langzaam optreden, waardoor ze moeilijker te herkennen zijn. De meest voorkomende symptomen zijn gewichtsverlies, chronische huidinfecties, verlies van vacht en onwil om te sporten en te spelen.
Om de aandoening te diagnosticeren, zal een dierenarts normaal gesproken enkele bloedtesten uitvoeren. Een laag T4-niveau (schildklierhormoon) doet vermoeden dat de hond hypothyreoïdie heeft - hoewel het ook kan worden veroorzaakt door andere ziekten. De behandeling bestaat uit dagelijkse medicatie en het schildklierniveau wordt in de loop van de tijd gecontroleerd.
Osteosarcoom
Botkanker komt bij sommige rassen vaker voor dan bij andere en osteosarcoom is de meest voorkomende primaire bottumor die bij honden wordt aangetroffen. Dit is een invasieve kanker die erg moeilijk te behandelen kan zijn. Als een ledemaat wordt aangetast, moet deze vaak worden geamputeerd. Helaas garandeert zelfs amputatie niet dat deze kanker zich niet zal verspreiden, en veel osteosarcomen zullen uitgezaaid zijn voordat de diagnose wordt gesteld. Om deze reden wordt gewoonlijk aanvullende chemotherapie aanbevolen.
Hoewel Labrotties vrij kalm en inactief zijn wanneer ze binnenshuis zijn, is dit alleen het geval als ze voldoende beweging buiten het huis krijgen. De meeste honden zullen het het beste doen als ze elke dag een uur of wat stevige lichaamsbeweging krijgen. Naast lange wandelingen en wandelingen in het park en lokale velden, genieten deze honden van een verscheidenheid aan activiteiten, zoals Flyball, Frisbee en Agility.
Het ideale huis zou een grote tuin hebben met een veilige omheining waar de Labrottie naar toe kan gaan wanneer ze maar willen. Achtertuinspelen, zoals apporteren en 'vind de traktatie', worden altijd enorm gewaardeerd.
De dubbele vacht van de Labrottie heeft de neiging om een bescheiden hoeveelheid af te werpen, hoewel het afstoten per seizoen zal veranderen. Hoewel de lengte van de vacht kan variëren, moeten de meeste honden één tot twee keer per week grondig worden geborsteld.
Naast het om de paar maanden knippen van de klauwen en het dagelijks tandenpoetsen, moeten de oren van de Labrottie elke week worden onderzocht en schoongemaakt. Eventueel oorsmeer of vuil moet uit het kanaal worden verwijderd na gebruik van een hond specifieke oor reiniger.
0 Reacties