De Kromfohrländer-hond, ook bekend als de Länder of Kromi, is een kleine, zachtaardige hond die voornamelijk als familiehuisdier wordt gehouden. Een relatief nieuw ras, de Kromfohrländer, is uiterst zeldzaam en loopt reëel gevaar om uit te sterven, ondanks het lopende fokprogramma dat momenteel wordt uitgevoerd. De eerste Kromfohrländer werd gefokt in de jaren 40. Een kleine, bruine, pezige hond, bekend als 'Original Peter', werd door het leger aangenomen als mascottehond. Hij zou in Frankrijk zijn gevonden door Amerikaanse troepen die hem als een geluksbrenger naar Duitsland hebben meegenomen. Hier wordt het verhaal wazig. Sommige verhalen beweren dat hij uit een rijdende trein in het pad van een plaatselijke vrouw is gesprongen, die hem vervolgens heeft geadopteerd. Anderen suggereren dat hij door deze vrouw werd gered toen een groep brute Duitsers hem probeerde te vermoorden.
Wat zijn afkomst ook was, de dame die hem redde, heette Ilsa Schleifenbaumn. Ze geloofde dat Original Peter een Griffon-hond was, hoewel over welk type Griffon zelfs vandaag nog wordt gedebatteerd. Het is waarschijnlijk dat hij een mix was van een aantal winterharde lokale rassen die populair waren tijdens de oorlog. Original Peter werd gefokt met de hond van mevrouw Schleifenbaumn, een Amerikaanse Fox Terriër heet Fifi. Aangenomen wordt dat de resulterende pups vervolgens werden gefokt met een mix van Terriers en Griffons, wat resulteerde in de uiteindelijke productie van de Kromfohrländer. Niet lang na hun ontwikkeling, in 1955, werd de Kromfohrländer erkend door de Duitse Kennel Club en de FCI in de showring. Ilsa Scleifenbaumn heeft zelf bijgedragen aan de ras standaard die is geschreven.
De Kromfohrländer is een aantrekkelijke, kleine hond die zowel glad als ruwhaar kan zijn. De ruwharige Kromfohrländer heeft een baard, terwijl de kortharige Kromfohrländer een duidelijk langere vacht heeft. Hun vachtkleur is wit met bruine aftekeningen, en de witte gloed op hun gezicht moet symmetrisch zijn. Ze meten van 38 cm tot 46 cm en wegen tussen 10 kg en 14 kg.
Hun hoofden zijn typisch koepelvormig, terwijl hun lichtbruine ogen middelgroot zijn met een levendige blik. Hun neus moet donker van kleur zijn en hun oren vallen naar voren, met een ronde (in plaats van een spitse) punt. Hun lichaam is langer dan lang, en ze zouden een rechte rug moeten hebben. Met hun verscholen buik en gespierde benen hebben ze een algeheel atletisch uiterlijk. Hun staarten worden over hun rug gedragen en kunnen bevederd zijn.
De Kromfohrländer heeft geen echt jachtinstinct maar is eerder een goedaardig gezelschapsdier. Omdat hun prooidrift zo slecht ontwikkeld is, zijn ze niet geneigd kleinere dieren te achtervolgen. Kromfohrländers, bekend om hun nauwe banden met hun eigenaren, zijn zachtaardig en aanhankelijk, en leunen voor hun geluk sterk op menselijk gezelschap. Hoewel ze verlegen kunnen zijn met nieuwe mensen, zijn ze zelden of nooit agressief.
Met een goede socialisatie vanaf jonge leeftijd kunnen ze zeer zelfverzekerde kleine honden worden. Hun zelfvertrouwen moet in de loop van de tijd worden opgebouwd door positieve ervaringen op te doen met nieuwe mensen en door stressvolle situaties te vermijden bij het omgaan met vreemden. De Kromfohrländer is pittig, houdt van plezier en geniet van de mogelijkheid om te spelen. Ze kunnen doorgaans goed overweg met kinderen en andere huisdieren.
De Kromfohrländer is notoir gemakkelijk te trainen, omdat ze aangenaam zijn en graag goed willen presteren voor hun meester. Ze leren snel en zijn erg gehoorzaam. Omdat ze enigszins gevoelig kunnen zijn, moet hun trainer geduldig en vriendelijk zijn, en geen negatieve bekrachtiging of enige vorm van straf gebruiken. De training moet te allen tijde interessant worden gehouden om de beste resultaten te garanderen en herhaling of te lange sessies te vermijden.
Hoewel het meestal een gezonde hond is, zijn er een handvol aandoeningen die zijn gemeld bij het ras Kromfohrländer. In een ras met zo'n kleine populatie is het absoluut noodzakelijk dat alleen de gezondste honden worden gefokt.
Epilepsie
Wanneer een dier zonder bekende reden epileptische aanvallen krijgt, wordt gezegd dat ze aan epilepsie lijden. Een relatief veel voorkomende aandoening, epilepsie heeft de neiging zich te ontwikkelen bij jonge honden en zal hun hele leven aanhouden. Elk individueel dier zal in verschillende mate worden aangetast, waarbij sommigen vaak ernstige aanvallen ervaren en anderen slechts een handvol korte aanvallen tijdens hun leven. Voor honden die zwaar zijn aangedaan, wordt vaak voorgeschreven medicijnen gebruikt om de aandoening onder controle te houden.
Patellaire luxatie
Wanneer de knieschijf (of patella) van een hond uit zijn plaats springt, wordt gezegd dat hij 'luxueus' is. Hoewel sommige dieren slechts licht zijn aangetast en mogelijk geen duidelijke tekenen van deze aandoening vertonen, zijn andere ernstig aangetast en zullen ze meestal op één been springen met pijn. Een veterinair onderzoek en diagnostische beeldvorming (zoals met röntgenfoto's of een CT-scan) zullen deze aandoening diagnosticeren. Bij sommige honden wordt een operatie aanbevolen om hun mobiliteit te verbeteren en hun ongemak te verminderen.
Hyperkeratose
Hyperkeratose, in de volksmond bekend als 'harige voeten', is een aandoening die ervoor zorgt dat de huid van de neus en voetzolen van een hond zich vermenigvuldigt, wat resulteert in harde en abnormale gezwellen die pijn kunnen veroorzaken. Er is een genetische test beschikbaar om ervoor te zorgen dat de aangetaste honden niet worden gefokt vanuit de kleine Kromfohrländer-populatie.
Cystinurie
Wanneer de nieren van een dier Cystine (een aminozuur) niet goed kunnen filteren, kan het kristalliseren en stenen vormen. Deze stenen kunnen ongemak, ontstekingen en zelfs levensbedreigende blokkades veroorzaken.
Niet alle aangetaste dieren zullen stenen vormen en sommige zullen misschien nooit symptomen van de aandoening vertonen. Aangezien dit defect echter erfelijk is, mogen aangetaste dieren in de kleine Kromfohrländer gemeenschap niet worden gefokt en is er een genetische screeningstest beschikbaar.
Ondanks hun kleine gestalte heeft de Kromfohrländer relatief veel beweging nodig, dat wil zeggen minstens 30 minuten per dag. Ze hebben een overvloed aan energie en spelen graag verschillende spellen. Door ze speelgoed, puzzels en gezelschap te geven, blijven ze mentaal gestimuleerd en tevreden.
Een omheinde tuin kan de Kromfohrländer een veilig gebied bieden om te verkennen, maar mag niet worden gezien als een vervanging voor dagelijkse lichaamsbeweging. Ze kunnen graven, maar over het algemeen niet in die mate dat het een probleem wordt.
Een tot twee keer per week borstelen is meestal voldoende voor dit ras, ongeacht hun vachttype. Het zijn matige shedders en zullen in de zomermaanden doorgaans meer werpen. Door ze gedurende deze tijd een goede bruidegom buiten te geven, zal het niveau van losse vachtschuren in huis helpen verminderen.
Omdat hun oren niet rechtop staan, zijn ze meer vatbaar voor het ontwikkelen van oorontstekingen gedurende hun hele leven. Hun gehoorgang heeft minder luchtstroom en is meestal donkerder en vochtiger dan de gehoorgang van een hond met rechtopstaande oren. Dit leidt tot een omgeving waarin gisten en bacteriën gedijen. Om infecties te voorkomen, moeten de oren regelmatig uit oorsmeer worden verwijderd. Nadat ze nat zijn geworden, moeten de oren onmiddellijk worden gedroogd.
0 Reacties