Deze en andere setterrassen, waaronder de Engelse Setter en Gordon Setter, werden geselecteerd vanwege hun vermogen om verschillende taken uit te voeren tijdens een jacht. De term "setter" verwijst naar hun reactie op het lokaliseren van wild, waarbij ze, nadat ze eerst naar de locatie van de prooi hebben "gewezen", onbeweeglijk zullen liggen om te voorkomen dat ze de vuurlinie van de jager betreden. Naast deze functie zullen setters ook het spel ophalen nadat het is neergeschoten, mogelijk het werk van een Labrador of Golden Retriever.
Bepaalde gezondheidsproblemen komen vaker voor bij, of zijn zelfs uniek voor, de Ierse Setter. Veel van deze aandoeningen manifesteren zich echter bij puppy's en jonge honden, en gezonde volwassenen hebben een levensverwachting van 12–15 jaar.
Zoals de naam al doet vermoeden, is het ras ontstaan in Ierland, met de eerste records van jachthonden met kenmerken van het type setter die teruggaan tot het einde van de 16e eeuw. Het is echter waarschijnlijk dat deze zeer vroege verslagen verwijzen naar spaniëls in plaats van echt de voorlopers van de moderne Ierse Setter. Hoewel onzeker, wordt aangenomen dat ze oorspronkelijk zijn ontwikkeld op basis van de Irish Water Spaniël , mogelijk met bijdragen van de Irish Terriër en Gordon Setter in de 18e eeuw. Ierse setters waren niet altijd een effen rode kleur; inderdaad, uit vroege beschrijvingen blijkt dat ze grotendeels wit waren, met rode vlekken. De solide rode vorm ontstond in het midden van de 19e eeuw, hoewel rood-wit en citroen tot veel later veel voorkomende varianten bleven.
Ierse setters werden erg populair in Nederland vanaf de 19e eeuw, waar ze werden gebruikt bij de jacht op een grote verscheidenheid aan wilde vogels, waaronder wintertaling, eend, patrijs en kwartel. De aantrekkelijke eigenschappen van het ras leidden er echter toe dat het enorm succesvol werd in de showring, en de fokinspanningen in het begin van de 20e eeuw waren vooral gericht op esthetiek, in plaats van op jachtcapaciteiten. Dit vereiste een kruising met roodbonte Engelse setters om het jachtinstinct van het ras te versterken. Deze lijn wordt nu vaker de Red Setter genoemd en genealogische gegevens worden bijgehouden door het Field Dog Stud Book.
Ierse setters zijn opvallend uitziende, atletische honden. De karakteristieke vacht kan enigszins golvend zijn en is matig lang over het grootste deel van het lichaam, met uitgesproken bevedering achter de benen en onder de borst en de staart. Ze zijn rood of kastanjebruin van kleur, hoewel de Raad van beheer normen een kleine streep wit op het hoofd, de borst, de keel of de poten toestaan. Het gezicht van een setter moet genegenheid en oplettendheid overbrengen, en de mond wordt meestal een beetje opengehouden in een glimlach wanneer hij rust. De schedel is lang en gelijk verdeeld tussen kruin en snuit, met een matig uitgesproken stop ertussen. De tanden moeten elkaar netjes overlappen, verborgen onder de lippen die niet strak of hangend mogen zijn. De oren zijn middelgroot, wigvormig en hangen naar de mondhoeken. Het ras heeft meestal donkere hazelnootkleurige of bruine, amandelvormige ogen.
Een goed geproportioneerde Ierse setter moet lang en gespierd zijn in de nek en rug, zonder 'omvangrijk' of zwaar te zijn. Omdat het een atletisch ras is, moet de borst groot genoeg zijn voor ruime longen, en zal hij erg diep en redelijk breed zijn. De ledematen moeten wederom gespierd en slank zijn, met de romp breed en sterk. De voeten van de setters zijn meestal vrij klein en hebben duidelijke haargroei tussen de tenen. De staart vertoont een bevedering die in de lengte taps toeloopt naar de punt toe, en moet zo vlak mogelijk gedragen worden. In beweging verpersoonlijkt het ras elegantie en gratie, soepel en moeiteloos dravend.
Ierse Setters kunnen behoorlijk variëren in verhoudingen, afhankelijk van het doel waarvoor de specifieke soort is gefokt. Mannetjes wegen over het algemeen tussen 26 en 32 kg en staan 63-71 cm op de schouder, terwijl vrouwtjes 24-28 kg wegen en 55-62 cm meten hoog.
Het ras staat bekend als speels, energiek en ondeugend. Als ze een halve kans krijgen, zullen ze onvermijdelijk niets goeds doen. In gezelschap zijn het echter geweldige huisdieren, die responsief en opgewekt zijn. Zonder voldoende lichaamsbeweging hebben ze de neiging tot duizeligheid en kunnen ze destructief zijn. Setters kunnen schichtig zijn in de buurt van vreemden als ze niet goed gesocialiseerd zijn als ze jong zijn, en goede waakhonden zijn, die snel alarm slaan, zonder agressief te zijn.
Ierse setters zijn aanhankelijke honden, die buitengewoon toegewijd worden aan hun gezin. Het ras is zeer geschikt voor het gezinsleven, omdat het sociaal en zachtaardig is voor kinderen. Hun gehechtheid aan hun mensen is echter zo groot dat veel Setters aan behoorlijk ernstige verlatingsangst lijden als ze voor langere tijd alleen worden gelaten. Een veilige tuin is een absolute vereiste als de eigenaar het huis regelmatig alleen wil kunnen verlaten. Ze zijn meestal ook erg betrouwbaar met andere huisdieren, maar moeten zo vroeg mogelijk worden gesocialiseerd met katten en andere kleinere dieren.
Zelfs als volwassenen kunnen Ierse setters zeer energieke en prikkelbare honden zijn. Als puppy's kunnen ze hectisch zijn! Nogmaals, oefening is de sleutel in elke fase om hun bijna grenzeloze enthousiasme te beheersen. Trainingssessies moeten worden gepland voor na een wandeling of hardloopsessie, omdat ze na het sporten minder snel zullen worden afgeleid.
Dit is een intelligent ras en eigenaren kunnen terecht verwachten dat ze hoge normen van training en gehoorzaamheid zullen bereiken. Zoals bij elke hond, zullen de beste resultaten echter worden behaald door vroege, regelmatige en consistente training, waarbij goed gedrag wordt beloond en het slechte zoveel mogelijk wordt genegeerd.
Ondanks hun aristocratische karakter zijn Ierse setters een behoorlijk veerkrachtig ras, en de meeste mensen zijn gezond. Er zijn echter een aantal erkende gezondheidsproblemen binnen bepaalde lijnen van het ras.
Carpaal subluxatie
Zwakte van de ligamenten en pezen in de onderste voorpoten kan instabiliteit van het carpusgewricht (pols) veroorzaken. Kan al op jonge leeftijd worden gezien als een oorzaak van kreupelheid.
Distichiasis
De groei van haren op normaal haarloze delen van de oogleden, wat irritatie en terugkerende ooginfecties veroorzaakt.
Pannus
Overmatige immuunreactie in het hoornvlies (het heldere oppervlak van het oog), resulterend in de ontwikkeling van een roze / rode tissuefilm.
Epilepsie
Aanvallen en andere neurologische verschijnselen, zoals 'tics' of 'vliegenvangst', kunnen worden veroorzaakt door idiopathische epilepsie, die bij elk dier puur toevallig kan voorkomen, maar vaker voorkomt bij bepaalde familiaire lijnen.
Hemofilie A
Een aandoening met verhoogde bloedingsneigingen na een klein trauma. Veroorzaakt door een tekort aan factor VIII, een eiwit dat betrokken is bij stolling.
Progressieve retinale atrofie
Deze aandoening, die totale blindheid kan veroorzaken, is een probleem bij Ierse Setters. De Kennel Club promoot een DNA-screeningprogramma om te voorkomen dat genetische dragers als fokdieren worden gebruikt.
Glutengevoelige enteropathie
Erkend als een veelvoorkomend probleem bij Ierse Setters, kan glutenintolerantie, net als bij mensen, leiden tot chronische diarree, gewichtsverlies en andere allergische verschijnselen. Het introduceren van een glutenvrij dieet zou tekenen moeten elimineren.
Sebaceous adenitis
Immuun gemedieerde ontsteking in de haarzakjes, die jeuk, haaruitval en schilferende huid veroorzaakt.
Hemolytische anemie
Een andere klinische aandoening die wordt veroorzaakt door een abnormale immuun functie, waarbij rode bloedcellen worden aangevallen en afgebroken, wat resulteert in bloedarmoede. Bloedplaatjes, witte bloedcellen die betrokken zijn bij de stolling, kunnen ook worden aangevallen, waardoor de bloedingstijd kan worden verlengd.
Heupdysplasie
Sterk beïnvloed door genetica, zijn ontwikkelingsstoornissen van de heup een veelvoorkomende oorzaak van kreupelheid bij jonge, opgroeiende honden.
Hypothyreoïdie
Een verminderde functie van de schildklier na immuun gemedieerde vernietiging kan gewichtstoename en lethargie veroorzaken. Ierse setters hebben ook de neiging om een karakteristieke doffe, wollige vacht te ontwikkelen.
Lens luxatie
Degeneratie van de ligamenten die de lens van het oog op zijn plaats houden, kan ervoor zorgen dat de lens uit positie glijdt na een klein trauma. Afhankelijk van het feit of de lens naar voren of achter zijn normale positie schuift, zullen verschillende graden van blindheid en andere intra-oculaire complicaties worden gezien.
Optische zenuw hypoplasie
Onderontwikkeling van de zenuwen die verantwoordelijk zijn voor een normaal zicht. Uit zich als blindheid bij jonge pups.
Osteosarcoom
Een kanker van de lange botten van de ledematen. Bij oudere dieren gezien als kreupelheid en bot pijn. Veel voorkomende sites zijn dicht bij de schouder-, pols- en kniegewrichten.
Aanhoudende rechter aortaboog
Het falen van een foetaal bloedvat om achteruit te gaan zoals normaal zou moeten. Resulteert in de vorming van een vasculaire ring rond de slokdarm, wat regurgitatie en slechte zuinigheid bij Ierse Setter-pups kan veroorzaken.
Ierse setters zijn extreem energiek en hebben elke dag minimaal één tot twee uur lichaamsbeweging nodig. Ze zijn niet geschikt voor een zittende levensstijl, zijn gefokt als werkhond en hebben baat bij krachtigere oefeningen buiten de lijn, zoals een bal achterna zitten of zwemmen. Bovendien raken de meeste Setters geïrriteerd doordat ze gedurende lange tijd in huis worden opgesloten, en een grote, omheinde tuin of tuin is essentieel om destructief gedrag in huis te voorkomen.
De fijne, matig lange vacht moet dagelijks worden geborsteld om te voorkomen dat knopen en klitten mat worden. Ierse setters verliezen redelijk veel vacht en zullen zeker bewijs achterlaten van hun aanwezigheid in huis. Af en toe baden met een geschikte hondenshampoo helpt het haar op zijn best glanzend te houden, maar eens per 6-8 weken zou voldoende moeten zijn. De harige poten moeten mogelijk regelmatig worden bijgesneden, omdat er zich knopen vormen tussen de tenen en de kussentjes en pijnlijk kunnen worden.
Hoewel Setters over het algemeen geen problemen krijgen met ingegroeide nagels, is het toch raadzaam om routinematig nagelknipsels bij puppy's te beginnen, zodat ze aan de procedure zullen wennen als ze volwassen zijn. Als apporteer ras, en dus met een 'zachte' mond, kunnen Ierse Setters vatbaar zijn voor opbouw van tandsteen en moeten hun tanden regelmatig worden geborsteld - ten minste drie tot vier keer per week. Nogmaals, dit is een gemakkelijkere routine om aan een pup te introduceren dan aan een volwassene.
0 Reacties