De Fox Terriër heeft een vriendelijk karakter en mag niet agressief zijn, maar kan een sterke wil en eigenwijs zijn en is daarom geen geschikt ras voor beginnende hondenbezitters. Hun onafhankelijke en sterke karakter in combinatie met hun jachtwortels betekent dat training en vroege socialisatie essentieel zijn om gedragsproblemen te voorkomen. Fox Terriërs zijn energiek en leren heel snel, raken snel verveeld, dus hebben veel amusement en beweging nodig. Ze hebben doorgaans geen last van verlatingsangst en huistraining is geen probleem. Het ras heeft een lange levensduur en kent weinig erfelijke gezondheidsproblemen.
Er zijn twee verschillende soorten Fox Terriër: de Gladharige Fox Terriër en de Langharige Fox Terriër. Men denkt dat ze allebei het resultaat zijn van het kruisen van verschillende rassen, waaronder de Old English Terriër, de Gladharige Coated Black & Tan Terriër, Bull Terriërs, Windhonden en Beagles. De eerste Fox Terriërs werden gefokt als werkhonden om Foxhounds te begeleiden tijdens de jacht. Hun rol was om vossen te lokaliseren wanneer ze naar de grond gingen door te blaffen en de positie van de vos te markeren. Bovendien werden ze gebruikt voor het doden van ongedierte en voor het jagen op konijnen.
Pas tegen het einde van de 19e eeuw, toen een strengere ras standaard werd opgesteld, werden de twee verschillende Fox Terriër-rassen officieel onderscheiden. Aangenomen wordt dat de Langharige Fox Terriër eigenlijk vóór de Gladharige Fox Terriër is ontwikkeld, maar pas ongeveer twintig jaar later in de showring verscheen. Ondanks dat ze als twee afzonderlijke rassen worden beschouwd, delen de Gladharige en Langharige Fox Terriër nog steeds veel fysieke kenmerken en hebben ze vergelijkbare temperamenten. Het belangrijkste en meest opvallende verschil tussen de twee is hun vachttype. De Fox Terriër is ook gebruikt als basis voor veel andere rassen, misschien wel het meest bekende voorbeeld is de Jack Russell Terriër. Er is ook de Toy Fox Terriër, die afstamt van het ras, maar volledig als een apart ras wordt beschouwd.
Tegenwoordig wordt de Fox Terriër voornamelijk als metgezel gehouden en is hij populair over de hele wereld. Het zijn ook uitstekende boerderij- en jachthonden, maar de meeste worden niet zonder toezicht gelaten bij schapen of ander vee. Bovendien kunnen ze zich door hun relatief kleine formaat goed aanpassen aan het stadsleven en ook uitblinken in moderne hondensporten zoals behendigheid en flyball.
Het meest zichtbare verschil tussen de twee soorten Fox Terriër is hun vacht. Langharige Fox Terriërs hebben een dichte, stugge boven vacht, die wordt gecombineerd met een zachtere onder vacht. Gladde Fox Terriërs hebben een harde maar gladde, platte vacht die ook dicht is en een goede dekking biedt. Fox Terriërs moeten tussen de 7 en 8 kg wegen en mogen bij de schoft niet groter zijn dan 39 cm. Vrouwelijke honden moeten iets kleiner zijn dan mannetjes. Hun algehele uiterlijk moet van een sterke, goed samengestelde jager zijn met een korte rug. De schofthoogte en de lengte van het lichaam vanaf de schouder moeten ongeveer hetzelfde zijn.
De Fox Terriër moet wat lengte hebben in zijn nek, die van opzij gezien licht gebogen lijkt. Het moet gespierd en goed gedefinieerd zijn, breder worden naarmate het de schouders bereikt, die lang en hellend zijn, tot een fijn punt van de schouder. De voorpoten moeten recht zijn en mogen niet naar de voeten toe versmallen. De elle bogen moeten vrij van de zijkant worden gehouden, maar tijdens het bewegen recht worden gehouden. De borst en de laatste ribben moeten diep zijn en de rug moet kort en sterk zijn met veel spieren, waardoor het frame er vierkant uitziet. De achterbenen moeten krachtig zijn met lange dijen en goed gebogen knieën. Het achterste uiteinde mag niet worden gezien als gehurkt. De staart moet van gemiddelde lengte zijn en hoog en rechtop worden gedragen, maar niet op zichzelf gekruld.
Het ras heeft een vrij platte schedel, die geleidelijk afloopt en smaller wordt naar de ogen die middelgroot, donker en vurig zijn en een gevoel van intelligentie overbrengen. De lengte van het hoofd en de snuit moeten ongeveer gelijk zijn, en een snuit korter dan de lengte van het hoofd wordt als ongewenst beschouwd. De mond en kaken moeten sterk zijn met een schaargebit en de wangen mogen niet te vol of rond zijn. De neus moet altijd zwart zijn. Oren moeten relatief klein zijn, netjes gevouwen over V-vormen, die dicht bij de wangen hangen.
De Fox Terriër moet een stevige pas hebben met voor- en achterpoten die ritmisch en parallel aan elkaar zwaaien, waardoor er weinig ruimte tussen de voeten en de grond overblijft. De elle bogen moeten vrij vanuit de borst kunnen werken en de achterkant moet aandrijving bieden.
De Fox Terriër is een vrolijke en extreem energieke hond die ook intelligent en toegewijd is. Ze zijn loyaal aan hun familie en kunnen hen beschermen als ze zich bedreigd voelen. Fox Terriërs zijn speels en kunnen normaal gesproken goed overweg met kinderen en genieten van het entertainment dat ze bieden. Het ras kan geneigd zijn om andere kleine dieren te achtervolgen, dus moet van jongs af aan goed gesocialiseerd worden als ze in hetzelfde huishouden als katten willen leven.
Omdat de Fox Terriër over het algemeen een redelijk onafhankelijk karakter heeft, is hij normaal gesproken niet vatbaar voor verlatingsangst, maar zoals bij alle rassen moeten puppy's er vanaf jonge leeftijd goed aan gewend zijn om voor korte tijd alleen gelaten te worden. Vanwege hun beschermende en dappere temperamenten kunnen Fox Terriërs ook goede bewakers en waakhonden zijn en zullen ze blaffen om alarm te slaan, maar hun relatief kleine formaat is een beperking.
Fox Terriërs zijn intelligent, maar kunnen koppig zijn en hun eigen ideeën hebben. Daarom is het belangrijk dat de training stevig en consistent is en dat ze zich niet vervelen, dit kan worden bereikt door veel mentale en fysieke stimulatie te geven. Door hun sterke karakter zijn ze geen geschikte keuze voor beginnende hondenbezitters.
Fox Terriërs kunnen ook sterke jachtinstincten hebben, dus het is belangrijk om het terugroepen van puppy's vanaf jonge leeftijd te trainen. Huistraining is meestal geen probleem wanneer Fox Terriërs een routine hebben en voldoende toegang hebben tot de buitenruimte, omdat ze snel leren.
Zowel de Gladharige als de Langharige Fox Terriër hebben een levensduur van 12 jaar of meer. Het zijn sterke, gezonde rassen met weinig erfelijke gezondheidsproblemen.
Patellaire luxatie
Deze aandoening heeft invloed op het kniegewricht in het achterbeen, wat overeenkomt met de menselijke knie. De patella of knieschijf wordt verplaatst vanuit de juiste positie. De ernst kan variëren afhankelijk van de ernstige gevallen die mogelijk een operatie vereisen. Een of beide benen kunnen worden aangetast.
Doofheid
Een van de gezondheidsproblemen die Fox Terriërs vaak kunnen treffen als doofheid.
Ziekte van Legg-Calvé-Perthes
Deze ziekte tast het heupgewricht aan. De kop van het dijbeen is aangetast en wordt necrotisch. Aangenomen wordt dat dit wordt veroorzaakt door een verminderde bloedtoevoer naar het bot. Door necrose en afsterven van het bot past het niet meer strak in de heup, wat leidt tot stijfheid en pijn en uiteindelijk artritis. Honden die worden getroffen, ontwikkelen de aandoening meestal tussen de 4 maanden en een jaar oud.
Primaire lensluxatie
Een aandoening die een vitale ligament aantast, die de lens van het oog op zijn plaats houdt, waardoor deze beweegt of ontwricht. Indien onbehandeld, kan dit leiden tot glaucoom (een opeenhoping van druk in het oog), wat pijnlijk is en blindheid kan veroorzaken. Als een hond wordt aangetast, komt het meestal voor tussen de 4 en 5 jaar oud. Getroffen honden mogen niet voor de fok worden gebruikt.
Fox Terriërs zijn een buitengewoon actief ras dat 1,5 tot 2 uur aan lichaamsbeweging per dag nodig heeft en zullen graag verder gaan als ze de kans krijgen. Ze zouden idealiter wat vrije tijd moeten krijgen en moeten zich ook vermaken in een stimulerende omgeving. Hun gedurfde persoonlijkheden en kleine omvang betekenen dat ze zich kunnen aanpassen aan de stedelijke omgeving, maar het kan een uitdaging zijn om het trainingsniveau te bieden dat het ras nodig heeft.
De Gladharige Fox Terriër heeft heel weinig verzorging nodig. Af en toe poetsen om het vervellen in huis te stoppen is meer dan voldoende. Ondertussen werpt de Langharige Fox Terriër heel weinig, maar moet een of twee keer per jaar worden gestript door een trimmer om dood haar te verwijderen.
Het strippen van een Langharige Fox Terriër heeft de voorkeur boven het knippen, omdat het knippen ertoe kan leiden dat de vacht zijn kleur en stugge uiterlijk verliest en minder waterdicht wordt. Bovendien moet de Langharige Fox Terriër af en toe worden geborsteld om te voorkomen dat de vacht dof wordt.
0 Reacties