De Engelse Cocker Spaniël heeft een zeer sociaal karakter en geniet van gezelschap, wat betekent dat ze vatbaar zijn voor verlatingsangst en geen goede waakhonden zijn. Het ras vereist veel wandelen en heeft een hoog energieniveau. Beweging is belangrijk om bij oudere honden een gezond gewicht te behouden. Cocker spaniëls kunnen redelijk zwaar werpen en kunnen af en toe een bezoek aan de trimmers vereisen, hoewel regelmatig poetsen thuis meestal voldoende is. Het ras lijdt aan enkele gezondheidsproblemen, dus het is belangrijk om een goede fokker en gezonde familielijn te kiezen.
Aangenomen wordt dat de eerste Spaniëls afkomstig zijn uit Spanje, waar de naam vandaan komt. Men denkt dat deze vroege spaniëls rond de 14e eeuw zijn ontwikkeld als een jachthonden. Verwijzingen naar Spaniëls zijn te vinden in de literatuur van rond de 14e eeuw. Ze werden vervolgens onderverdeeld in land- en watervariëteiten voordat verschillende rassen verder werden verfijnd. De Cocker Spaniël behoort tot de jachthondengroep en was oorspronkelijk een werkhond die werd gebruikt om Woodcock uit te spoelen tijdens het schieten. Ze zijn een soort land Spaniël, die voor het eerst werd erkend als een eigen ras, los van de springerspaniël in de jaren 1870.
Mensen begonnen de cocker spaniël tegen het einde van de 19e eeuw te laten zien en tegenwoordig zijn er duidelijke verschillen tussen werk- en showhonden. Cocker spaniëls die worden gebruikt om te laten zien, zijn over het algemeen dikker en steviger uit dan werkende Cockers. De populariteit van de getoonde soort nam enorm toe na de Tweede Wereldoorlog. De Cocker Spaniël is ook goed in het volgen van geur en heeft een sterk apporteerinstinct en een zeer zachte bek, om de vogels die hij ophaalt niet te beschadigen. Het ras moet niet worden verward met de Amerikaanse Cocker Spaniël, die dezelfde oorsprong heeft maar nu wordt erkend als een apart ras en verschillende onderscheidende kenmerken heeft.
Tegenwoordig wordt de Cocker Spaniël nog steeds gebruikt als werkhond, maar is hij ook een populaire metgezel. Bovendien kan het ras uitblinken in disciplines, zoals behendigheid, en wordt het soms ook gebruikt als speurhond, waarbij het hun geur volgende vaardigheden gebruikt.
De Engelse Cocker Spaniël heeft talloze kleuren en kleurencombinaties. De Cocker Spaniël heeft een platte, zijdezachte, gladde vacht met veren op hun benen en wat onder vacht voor extra bescherming. Hun schofthoogte is tussen de 38 en 41 cm en ze moeten ongeveer 13 tot 14,5 kg wegen. Vrouwtjeshonden zijn normaal gesproken iets kleiner dan mannetjes. De schofthoogte moet iets groter zijn dan de afstand van de schoft tot de staartaanzet.
De Cockers nek is van gemiddelde lengte, maar is gespierd en leidt tot schuine schouders met platte, passende schouderbladen. De elle bogen worden dicht tegen het lichaam gehouden en de voorpoten moeten er recht en constant uitzien. Het lichaam moet compact en sterk zijn met een diepe, maar niet brede borst en mag niet de indruk wekken van zwaarte. De rug van de cocker spaniël moet kort en sterk zijn met een lichte helling van de schouders naar de achterkant. Heupen moeten redelijk breed en afgerond zijn met een gespierd achterbeen, waardoor voortstuwing ontstaat. De maat van de voeten moet in verhouding staan tot die van de benen en de kussens moeten dik en sterk zijn.
De Cocker Spaniël heeft een vierkante snuit met een brede neus om geuren te volgen. De kaak moet sterk zijn en een schaargebit hebben. Ogen mogen niet te prominent zijn en moeten altijd donker van kleur zijn, maar kunnen variëren afhankelijk van de vachtkleur. Ze moeten een alerte en vrolijke uitdrukking hebben terwijl ze de zachte aard van het ras overbrengen. De oren zijn bedekt met zijdezacht haar en zijn tamelijk lang en laag aangezet.
Cocker Spaniëls moeten een lichte en moeiteloze beweging hebben en drive en kracht vertoont in tegenstelling tot snelheid, terwijl ze hun hoofd hoog dragen. Alle eigenschappen die de cocker spaniël ervan weerhouden zijn oorspronkelijke werk als jachthond uit te voeren, worden als een fout beschouwd, aangezien functie een belangrijk kenmerk is voor het ras.
De Engelse Cocker is een levendige maar zachtaardige en aanhankelijke hond die een goede werker is en graag wil behagen. De Cocker is ook intelligent en atletisch en erg loyaal. Ze zijn over het algemeen uitstekend met kinderen, hoewel sommige honden, vooral door het vertonen van spanningen, kunnen lijden aan een zogenaamd 'Rage Syndrome', waarbij ze zonder duidelijke reden agressief worden.
Het aantal honden dat hierdoor wordt beïnvloed, is erg klein en er wordt gedacht dat dit verband houdt met de vachtkleur. Afleveringen zijn volkomen onvoorspelbaar. Cockers zijn buitengewoon loyaal en sociaal en houden van constant gezelschap, wat kan betekenen dat ze last hebben van verlatingsangst. Door hun goede karakter en relatief kleine formaat zijn ze geen goede waakhonden.
De Engelse Cocker is buitengewoon trainbaar. Ze zijn intelligent en altijd enthousiast om te behagen, dus dit gecombineerd met hun attente karakter betekent dat ze snel leren en over het algemeen erg gehoorzaam zijn. Bij gebruik als werkhond zijn Cocker Spaniëls getraind om handsignalen te volgen, die hun eigenaar gebruikt om aan te geven waar ze moeten kijken of interessegebieden. Hoewel levendig en actief, betekent hun aard dat Cockers over het algemeen een zeer goede herinnering hebben. Hun trainbare karakter betekent dat huistraining doorgaans geen probleem is.
De gemiddelde levensduur van de Engelse Cocker Spaniël is ongeveer 11 tot 12 jaar. Bij het kiezen van een fokker is het belangrijk om te proberen gezonde familielijnen te identificeren en te controleren of honden op de juiste manier zijn getest op aandoeningen die van invloed kunnen zijn op het ras. De gezondheidsproblemen van de Amerikaanse Cocker Spaniël moeten niet worden verward met die van de Engelse Cocker Spaniël.
Progressieve retinale atrofie
Een term die verschillende erfelijke ziekten omvat die het netvlies aantasten. Ze kunnen ontwikkelings- of degeneratief zijn. Ontwikkelingstypes komen vaak voor als honden jong zijn en snel vorderen, terwijl degeneratieve typen zich ontwikkelen als honden ouder zijn en een langzamere progressie hebben.
Cocker spaniëls lijden het vaakst aan algemene progressieve retinale atrofie, die 's nachts moeilijk begint te zien en uiteindelijk volledige blindheid veroorzaakt. Er is een DNA-test beschikbaar om honden te identificeren die door de aandoening zijn getroffen.
Heupdysplasie
Een abnormale ontwikkeling van de heupen, waaronder verschillende ontwikkelingsproblemen en afwijkingen die vaak leiden tot gewrichtsproblemen bij oudere honden. Honden ouder dan een jaar worden geröntgend en de röntgenfoto's worden door experts op basis van specifieke criteria gescoord. De maximale score is 106 en een lage score correleert met de aanwezigheid van minder tekenen van dysplasie. HD is genetisch overgedragen, maar de ontwikkeling ervan kan ook worden beïnvloed door de omgeving.
Gonioscopie
Een aanvullend oogonderzoek dat wordt gebruikt om een aanleg voor glaucoom vast te stellen. Het moet om de 3 jaar worden uitgevoerd.
Acral Mutilation Syndrome
Een syndroom waarbij honden schade aan en verminking van hun eigen poten, voeten, benen en staart veroorzaken, waarvan wordt gedacht dat het verband houdt met een gebrek aan pijnsensatie. Het wordt meestal gezien tussen de 3 en 12 maanden oud. Er is een DNA-test beschikbaar.
Hemolytische anemie
Een auto-immuunziekte waarbij het lichaam de rode bloedcellen abnormaal vernietigt. Dit veroorzaakt symptomen die veel voorkomen bij andere soorten bloedarmoede, zoals vermoeidheid en zwakte, snellere ademhaling en een gebrek aan zuurstof in de weefsels, wat tekenen kan veroorzaken, zoals desoriëntatie. Honden worden uiteindelijk geelzucht en als ze niet worden behandeld, is de aandoening dodelijk. De exacte oorzaak is onbekend, maar op het moment van schrijven wordt er niet gedacht dat het een genetisch probleem is.
Chronische pancreatitis
Een aandoening die wordt veroorzaakt wanneer spijsverteringsenzymen uit de alvleesklier zelf het orgaan beginnen aan te vallen. Dit wordt chronisch wanneer episodes zich herhalen en continue en onomkeerbare veranderingen worden veroorzaakt. Tekenen zijn onder meer buikpijn, eetlust, braken en diarree en de behandeling draait om pijnverlichting en implementatie van een vetarm dieet. De exacte oorzaak is momenteel onbekend, hoewel wordt aangenomen dat het bij Cocker Spaniëls auto-immuun is.
Borsttumoren
Een type kanker waarbij tumoren ontstaan rond de borstklieren. Deze komen het meest voor bij niet-gecastreerde vrouwelijke honden en de exacte oorzaak is onbekend, hoewel er onderzoek wordt gedaan om genen te identificeren die verband houden met een verhoogd risico.
Neuropathie bij volwassenen
Een ziekte die meestal oudere honden van 7 tot 9 jaar oud treft. Honden worden zwak en verliezen hun coördinatie, beginnend in de achterpoten, maar uiteindelijk ook aan de voorpoten. Uiteindelijk veroorzaakt het ook problemen bij het slikken. Er is een DNA-test beschikbaar om te bepalen of een hond is aangetast. Deze aandoening komt mogelijk vaker voor in Amerika.
De Cocker Spaniël, in het bijzonder de werkende Cocker, is een energiek ras dat veel beweging vereist. Ze hebben ongeveer anderhalf uur lichaamsbeweging per dag nodig en een deel van deze tijd moet buiten de lijn worden besteed om ze te laten rennen, hoewel velen nooit duidelijk moe zullen lijken.
Ze houden van werken en zijn het gelukkigst in een stimulerende omgeving, die hen mentale uitdagingen en veel ruimte biedt tijdens wandelingen of in een grote tuin. Hoewel ze geen waterspaniël zijn, houden de meeste Cockers van water en springen ze in de gelegenheid om te zwemmen.
De cocker spaniël heeft een vacht die vrij gemakkelijk te verzorgen is, hoewel hij regelmatig moet worden geborsteld om hem op zijn best te houden en om matten en overmatig vervellen in het huis te voorkomen. Een reis naar een trimmer kan een paar keer per jaar nodig zijn om ze er goed uit te laten zien en in het geval van het tonen van lijnen, om desgewenst de traditionele Cocker-look te bereiken.
Cocker spaniëls hebben redelijk lange oren en kunnen dus vatbaar zijn voor oorontstekingen. Dit is waarschijnlijker bij het laten zien dan bij het werken met lijnen, aangezien de oren meestal langer zijn. Door de oren regelmatig te controleren en ze schoon te houden, kan de kans op het ontstaan van infecties worden verkleind, aangezien ze vroegtijdig worden behandeld, waardoor de behandeling gemakkelijker wordt.
0 Reacties