Ca de Bou is de Catalaanse vertaling van Bulldog, een term die wordt gebruikt om de functie van deze hond te beschrijven, in plaats van een verwijzing naar zijn uiterlijk. Ze staan ook bekend als de 'Perro de Presa Mallorquin', en op dezelfde manier is 'Perro de Presa' het Spaans (Castellano) voor Bulldog, terwijl 'Mallorquin' het Spaans is voor 'Mallorca', wat het land van herkomst van het ras aangeeft: Mallorca, van de Balearen. De Ca de Bou wordt ook wel de Majorca Mastiff genoemd.
Binnen de Balearen zouden verschillende Spaanse rassen, zoals de Spaanse Mastiff, de Majorca-herdershond en de oude Spaanse Alano door de eeuwen heen met elkaar zijn gekruist. Men denkt dat de lokale honden die zijn gemaakt, zijn gekruist met Engelse Bulldogs om de Ca de Bou te produceren, die specifiek als stierenaas zou worden gebruikt. De Engelse Bulldoggen zelf zouden met de vochtigheid hebben geworsteld, en door ze te kruisen met de lokale honden, werd een meer hitte-tolerant ras gecreëerd. Bull baiting, hoewel illegaal nu, was in zijn tijd een populaire sport. Roedels honden zouden op stieren zijn gezet, terwijl een menigte de daaropvolgende veldslagen zou bekijken.
Toen stierengevechten eind 19e eeuw in Spanje verboden werden, kreeg de Ca de Bou een nieuwe rol van waakhond en jager, hoewel hij nog steeds werd gebruikt bij hondengevechten, een 'sport' die pas zo'n 50 jaar later werd verboden. Ook slagers vonden een gebruik voor het ras, die zouden helpen de stier op afstand te houden terwijl hij werd geslacht.
Er waren beperkte schriftelijke verslagen van de Ca de Bou in het begin van de 20e eeuw, hoewel ze in de loop van de decennia iets vaker voorkwamen. Hun ras standaard werd geschreven in de jaren veertig en de FCI erkende ze in de jaren zestig. Vanwege hun kleine populatiegrootte werden ze echter vaak uit noodzaak gekruist met andere rassen. Ze werden meestal gekruist met de Majorca-herdershond. Tegenwoordig is er een klein aantal van het ras overgebleven op Mallorca - hoewel er internationaal eigenlijk meer ras voorbeelden zijn, met een grote interesse in Rusland en Polen. De recente sterke stijging van de populariteit van Ca de Bou is een goed voorteken voor de toekomst.
Een ras van het type Molosser, de Ca de Bou moet krachtig gebouwd zijn. Ze zijn middelgroot. Vrouwtjes meten tussen de 52 en 55 cm, terwijl mannetjes tussen de 55 en 58 cm bij de schoft staan. Vrouwtjes wegen tussen de 30 en 34 kg en mannetjes wegen tussen de 35 en 38 kg.
Het ras vertoont een seksueel dimorfisme, waarbij mannetjes aanzienlijk grotere hoofden hebben, hoewel beide geslachten indrukwekkend enorme, bijna vierkante schedels hebben, die een omtrek kunnen hebben van wel 60 cm! Ze hebben krachtige kaken die iets onder voorbeet zouden moeten zijn, maar nooit meer dan 1 cm. Hun grote, ovale ogen zijn donker, terwijl hun oren worden beschreven als 'rozenoren' en relatief klein zijn. Hun brede, diepe borst moet tot hun elle bogen reiken en wordt ondersteund door sterke en gespierde ledematen. Hun staart loopt taps toe naar een punt, is echter breed aan de basis en wordt gebogen gehouden wanneer de hond in actie is.
Hun huid is dik en hun vacht is kort en dicht. Hoewel de kleur van de gestroomde vacht de voorkeur heeft, worden fawn en zwarte varianten geaccepteerd. Zwarte maskers en een klein aantal witte vlekken zijn ook toegestaan in de ras beschrijving. Over de hele wereld is er een variatie in het uiterlijk en de grootte van het ras.
Een hond die comfortabel is in het gezelschap van mensen, de Ca de Bou zal een sterke band vormen met zijn familie. Ze zijn liefdevol voor degenen in hun binnenste kring en staan erom bekend vriendelijk te spelen met de kinderen van het huishouden.
Rustig en kalm, in het algemeen, is de Ca de Bou tevreden om te ontspannen in hun huis en sereen hun omgeving te overzien. Men moet er echter nooit van uitgaan dat ze zich niet bewust zijn van hun omgeving, aangezien dit een hond is die binnen enkele seconden kan reageren. Een uitstekende waakhond, de Ca de Bou lijkt misschien niet altijd op te letten, terwijl ze in feite altijd 'ingeschakeld' zijn. Territoriaal en toegewijd aan hun eigenaar, zullen ze niet aarzelen om hun huis moedig te verdedigen.
Hoewel de Ca de Bou zeer vertrouwend is op degenen die ze kennen, heeft ze een inherent wantrouwen jegens vreemden en zal ze voorzichtig zijn met nieuwkomers en voor begeleiding naar hun meester kijken. Hun instinct betekent dat ze vaak hun 'waakhond'-modus inschakelen en uitgebreide socialisatie nodig hebben om ervoor te zorgen dat ze huisgasten accepteren.
Een sterk ingesteld ras! Er kunnen situaties zijn waarin de Ca de Bou lastig te hanteren is. Ze zijn echter meestal gehoorzaam en hebben het potentieel om goed opgeleid te worden in de juiste handen.
Pakketvolgorde is een belangrijk concept voor de Ca de Bou en is iets dat de trainer in hun voordeel moet gebruiken. De eigenaar moet de constante leider in de relatie zijn en nooit toegeven aan dwaze eisen of gedragingen van hun Ca de Bou. Simpele gewoonten, zoals het niet toestaan van de Ca de Bou op het meubilair, voor hen uit lopen en voor hen eten, kunnen allemaal helpen om deze relatie te verstevigen.
Uitgebreide socialisatie vanaf de dag dat de Ca de Bou zich bij het gezin voegt, is de sleutel om ervoor te zorgen dat ze uitgroeien tot een evenwichtige en zelfverzekerde hond. Als de Ca de Bou niet voldoende wordt blootgesteld aan verschillende situaties, zal dit op latere leeftijd waarschijnlijk leiden tot een op zijn hoede en nerveuze hond; een situatie die je het beste kunt vermijden bij zo'n krachtig dier. Het kort houden van trainingssessies zal ook nuttig zijn, aangezien de Ca de Bou een intelligent ras is dat zich kan vervelen bij repetitieve sessies.
De Ca de Bou, die vaak tot 11 of 12 jaar oud wordt, heeft niet veel gezondheidsklachten. Er zijn echter twee aandoeningen waarvan bekend is dat ze vaker voorkomen bij dit ras dan bij andere, en waarvan potentiële eigenaren op de hoogte moeten zijn.
Heupdysplasie
Een veel voorkomende skeletaandoening bij grotere honden, de impact die heupdysplasie kan hebben op het leven van een hond is enorm. Omdat het heupgewricht niet correct is gevormd, hoe meer het wordt gebruikt, hoe meer het zal verslechteren. Hoewel bekend is dat het een erfelijke aandoening is, spelen ook andere factoren, zoals voeding, gewicht en lichaamsbeweging, een rol bij de progressie van de ziekte.
Eigenaars moeten op hun hoede zijn voor de typische symptomen, zoals dat hun hond stijf wordt, minder beweegt en zijn manier van lopen verandert. In de latere stadia van de ziekte kunnen eigenaren spierverlies in de achterpoten opmerken en kunnen ze zelfs een 'raspend' geluid horen wanneer het dier beweegt. De diagnose is meestal ongecompliceerd en bestaat uit een veterinair onderzoek en beeldvorming van de gewrichten. De behandeling kan chirurgisch of niet-chirurgisch zijn.
Bloat
Wanneer een hond 'opgeblazen' wordt, kan zijn leven in gevaar zijn. Hun maag zet uit en vult zich met gas en vloeistof, waardoor de bloedstroom afneemt en mogelijk tot shock leidt. Eigenaars merken misschien dat hun hond doelloos ijsbeert, gestrest lijkt en hijgt en kwijlt. Het is essentieel dat de hond onmiddellijk wordt behandeld door een dierenarts. Hoewel de meningen verdeeld zijn, wordt algemeen aangenomen dat de incidentie van een opgeblazen gevoel kan worden verminderd door honden weinig en vaak te voeren, langzame voerbakken te gebruiken en dieren te laten rusten na het eten of drinken.
Vroeger pleitten dierenartsen ervoor om grote honden uit hoge kommen te voeren, maar sinds kort is dit uit de gratie geraakt, en studies hebben aangetoond dat dit de kans op het ontwikkelen van een opgeblazen gevoel daadwerkelijk kan vergroten, dus moet worden vermeden, tenzij het om andere redenen medisch geïndiceerd is.
Hoewel het zeker een hond is met een zwaar frame, moet de Ca de Bou atletisch en actief zijn. Ze moeten elke dag meerdere lange wandelingen of joggen worden meegebracht, om ervoor te zorgen dat de persoon die de riem vasthoudt voldoende kracht heeft om de hond onder controle te houden.
Een veelzijdig ras, de Ca de Bou kan uitblinken in een aantal taken en moet de mogelijkheid krijgen om verschillende hondensporten uit te proberen, zoals behendigheid van honden en Canicross (langlaufen met honden).
Minimale verzorging is vereist van de Ca de Bou met korte vacht, maar borstelen moet een routineklus zijn waaraan ze gewend zijn. Evenzo is het essentieel om de hond te laten wennen aan taken, zoals tanden poetsen en in zijn oren kijken, om het leven van een eigenaar gemakkelijker te maken zodra de hond volgroeid is.
0 Reacties