Veel individuen kunnen echter ook de neiging hebben mensen te domineren die zij beschouwen als zachtaardig of tolerant, en om deze reden is het ras geen geschikte keuze voor een beginnende hondenbezitter. Het is een waakhond en vertoont sterk defensief gedrag wanneer deze, of zijn familie, wordt bedreigd. Veel mensen zijn in de war door de Belgische herder, aangezien de aanduiding eigenlijk betrekking heeft op vier verschillende honden met een heel verschillend uiterlijk. In feite worden deze in veel delen van de wereld erkend als afzonderlijke rassen op zich. Ze hebben echter allemaal zeer vergelijkbare fysieke kenmerken onder hun verschillende vachttypes en kleuren, en hebben grotendeels dezelfde temperamenten.
Ze vereisen veel lichaamsbeweging, samen met regelmatige verzorging, en kunnen redelijkerwijs worden beschouwd als onderhoudsarme honden. Bovendien is er een relatief hoge incidentie van erfelijke gezondheidsproblemen in het ras, dus het loont de moeite om de familiegeschiedenis zeer nauwkeurig te bestuderen voordat u ervoor kiest om een puppy te kopen. De gemiddelde levensverwachting van de Belgische Herder is 10 tot 12 jaar.
Hoewel de voorouders van het moderne ras sinds de middeleeuwen op de boerderijen van de Europese Lage Landen werken, zijn pas relatief recent gezamenlijke inspanningen geleverd om de Belgische Herder te beschermen en te standaardiseren. Bezorgd over het onderling fokken en verdunnen van de inheemse Belgische hondenstam, verzamelde een groep kynologen onder professor Reul van de Cureghem School of Veterinary Medicine in 1891 om ideale voorbeelden te identificeren en een ras standaard op te stellen. De belangrijkste onderscheidende kenmerken van deze vier typen hadden betrekking op hun haar, dat varieerde van het grove, warrige haar van de Laekense Herder tot het zijdeachtige, lange haar van de Groenendaeler en de Belgische Terveuren.
Alle vier hadden ook verschillende kleurpatronen. Nadat deze basis voor het ras was gelegd, volgde in de daaropvolgende decennia officiële erkenning door de verschillende kennelclubs en kon de standaardisatie van zowel uiterlijk als temperament worden gehandhaafd. De Belgische herder werd vervolgens geëxporteerd naar de Verenigde Staten en andere delen van Europa en is een ras geworden dat populair is voor politie- en legerwerk vanwege zijn intelligentie, trainbaarheid en beschermende aard.
Dit is een harmonieus geproportioneerde hond met opvallend vierkante lijnen. Zelfs als hij ontspannen is, heeft hij een trotse, rechtopstaande houding en een hoofdrol die zijn altijd waakzame karakter uitstraalt. Het heeft een platte, vierkante schedel die even lang is als en evenwijdig loopt aan de snuit, die het verbindt door een matig uitgesproken stop. De snuit versmalt geleidelijk over de lengte en de kaken en tanden zijn goed ontwikkeld. De alertheid van de Belgische Herder straalt uit in de amandelvormige, donkerbruine ogen, en zijn oren zijn relatief klein, hoog op het hoofd geplaatst en rechtop en naar voren gericht gedragen.
De hals wordt in een tamelijk verticale hoek gehouden en is vrij lang en goed gespierd, en de rug is vlak en even lang als de schofthoogte. Het lichaam is overal sterk en slank, maar niet zwaar of omvangrijk. De borst is aan de bovenkant breder dan aan de onderkant, en loopt tot aan de punt van de elle bogen, terwijl de buik stevig en licht geplooid is. De staart is vrij hoog aangezet, en is dik en bossig, meestal lager dan horizontaal gehouden. Net als de romp zijn de ledematen niet overdreven omvangrijk, maar sterk, en staan ze rechtop als ze vanuit alle hoeken worden bekeken.
Zoals hierboven besproken, kan de vacht lang en zijdeachtig zijn (zoals in de Groenendaeler en Terveuren), kort en recht (de Mechelaar), of van gemiddelde lengte en ruw (de Laekense). Alle vier typen voldoen aan dezelfde maatvereisten: mannetjes zijn 60 tot 66 cm hoog en wegen 25 tot 30 kg, terwijl vrouwtjes 56 tot 62 cm en weegt 20 tot 25 kg.
De Belgische herder is een voorbeeld van veel van de essentiële eigenschappen van een werkend ras: het is intelligent, buitengewoon energiek en gehoorzaam. Het vormt een zeer sterke band met zijn eigenaren, en ontwikkelt een griezelig vermogen om ze te lezen en te begrijpen, wat op telepathie kan lijken. Dergelijke niveaus van intelligentie en energie kunnen echter een karakter creëren dat hyperactief en zenuwachtig is, vooral bij honden die niet voldoende aandacht en beweging krijgen. Belgische herders moeten met hun gezin binnenshuis leven en bij alle activiteiten worden betrokken om hun volledige potentieel te bereiken.
De kalme, zelfverzekerde instelling van de werkende Belgische Herder wordt vaak niet gezien bij honden van het ras die in huis zijn genomen zonder de tijd en het enthousiasme om eraan te besteden. Naast het hoeden van hoeden, moesten Belgische herders hun kudde beschermen tegen roofdieren en dieven, en het moderne ras vertoont nog steeds sterke beschermende instincten die kunnen worden gezien wanneer een vreemdeling naar het huis belt. Dit is niet de meest geschikte hond voor gezinnen met andere huisdieren, aangezien agressie tussen honden een redelijk algemeen probleem is en kleinere huisdieren waarschijnlijk als prooi worden gezien, vooral als de eigenaar afwezig is.
Hoewel een deel van de reden waarom het ras zo populair is bij veiligheidsdiensten over de hele wereld, de beschermende aard is, is de gemakkelijke trainbaarheid een andere belangrijke factor. Met een enthousiaste aanpak en door trainingssessies in korte stukjes tijd op te splitsen, kan een eigenaar van een Belgische herder zo ongeveer alles bereiken met deze gewillige en capabele leerling. Vroegtijdige socialisatie is cruciaal, zowel bij mensen als bij andere honden, om problemen met angst en agressie op latere leeftijd te voorkomen.
Helaas komen gewrichtsproblemen en andere gezondheidsproblemen vrij veel voor bij de Belgische Herder, en op zijn minst moet iedereen die een pup koopt erop aandringen dat beide ouders vrij zijn van heupdysplasie:
Atopische dermatitis
Allergische huidziekte die jeuk en irritatie veroorzaakt, met symptomen die meestal duidelijk zijn bij een leeftijd van één jaar. Het beheer kan een combinatie zijn van veranderingen in levensstijl en medicatie.
Cataract
Het ras is vatbaar voor de ontwikkeling van achterste staar die het gezichtsvermogen op jonge leeftijd kan beïnvloeden.
Elleboogdysplasie
Een ontwikkelingsafwijking van de elle bogen die pijn en kreupelheid veroorzaakt. Het beste kan worden voorkomen door volwassen fokdieren te screenen door middel van röntgenonderzoek.
Epilepsie
Een veel voorkomende oorzaak van aanvallen bij de Belgische herder, met tekenen die optreden bij jonge volwassenen. Aangezien dit een familiaal probleem kan zijn, mogen getroffen volwassenen niet voor de fokkerij worden gebruikt.
Maagcarcinoom
Een vorm van maagkanker waar oudere honden vatbaar voor zijn. Symptomen zijn onder meer braken, gebrek aan eetlust en gewichtsverlies.
Heupdysplasie
Net als andere honden van grote rassen, heeft de Belgische herder een hoge incidentie van heupdysplasie, een erfelijke oorzaak van kreupelheid van de achterpoten.
Spierdystrofie
Een verwoestende, erfelijke oorzaak van progressieve spierzwakte die vaak resulteert in vroegtijdig overlijden of euthanasie.
Pannus
Ontwikkeling van een witachtig roze bedekking van de ogen als gevolg van chronische ontsteking van het hoornvliesoppervlak. Hoewel dit het gezichtsvermogen ernstig kan aantasten, reageert de aandoening meestal erg goed op lokale steroïde druppels.
Progressieve retinale atrofie
Een genetische aandoening waarbij verslechtering van de gezondheid van het netvlies - het lichtgevoelige deel van het oog - leidt tot progressief zichtverlies bij honden vanaf ongeveer vijf jaar.
Dit is een ras met extreem veel energie, en die honden die niet genoeg beweging krijgen, zullen waarschijnlijk zeer gespannen en hyperactief worden. Elke dag moet ten minste één uur stevig worden gelopen of hardlopen. Bovendien is een veilig omheinde tuin essentieel om deze rusteloze, drukke hond overdag met tussenpozen de benen te laten strekken.
Ongeacht welke variëteit van de Belgische herder-vacht een persoon heeft, het bestaat uit twee dichte lagen die het hele jaar door behoorlijk verharen. Hoewel het redelijk vuil- en weerbestendig is, moet het minstens één keer per week intensief worden geborsteld om het dode haar te verwijderen, dat de neiging heeft om in de war te raken als het niet wordt aangepakt. Baden zijn over het algemeen elke zes tot acht weken nodig, maar knippen wordt bij dit ras niet toegepast.
0 Reacties