Jongere honden hebben de neiging om deze aandoening te vertonen en bepaalde rassen zijn oververtegenwoordigd. Het zou ongebruikelijk zijn dat een dier ouder dan twee jaar voor het eerst een Cherry Eye krijgt. Hoewel het mogelijk slechts aan één kant kan voorkomen, zullen veel honden uiteindelijk in beide ogen een Cherry Eye ontwikkelen. Hoewel het zeldzaam is, is het zelfs mogelijk dat katten deze aandoening ontwikkelen; hoewel het veel vaker wordt gezien bij onze honden metgezellen.
Als het derde ooglid niet is verankerd zoals het hoort, verzakt het en wordt het zichtbaar voor de buitenwereld. Zichtbaar als een vlezige massa weefsel, verwarren velen Cherry Eye met een ontstekingsproces, infectie of zelfs een tumor.
Het derde ooglid is een normaal onderdeel van de anatomie van de hond en werkt als een soort 'ruitenwisser' die stof en andere kleine deeltjes van het oogoppervlak kan verwijderen. Daarnaast bevat het een klier die een constante stroom tranen produceert om een normale oogcreme te behouden.
Deskundigen weten nog niet precies wat de drijvende factoren zijn, maar om de een of andere reden wordt het bindweefsel dat het derde ooglid op zijn plaats houdt, verzwakt en slap en kan het bewegen van waar het zou moeten zijn. Zoals bij veel aandoeningen waarbij we niet zeker zijn van de oorzaak, zijn er nogal wat theorieën voorgesteld, waaronder reacties op parasieten, infecties en zelfs allergieën en auto-immuunziekten. Voor sommigen kan het ondergeschikt zijn aan trauma.
Hoewel we misschien nog niet in staat zijn om het exacte mechanisme achter het optreden van een Cherry Eye te achterhalen, doen we het nu dat het defect lijkt te zijn geërfd en dat er een bekende genetische component is. Evenzo weten we ook dat het een aangeboren aandoening is; wat betekent dat pups worden geboren met de neiging om het Cherry Eye te ontwikkelen, in plaats van het later in het leven te ontwikkelen.
De klassieke rassen die worden geassocieerd met cherry eye zijn de Franse Bulldog, Shih Tzu en Mopshond. Het wordt ook gezien bij rassen zoals de Bloedhond en Basset, waarvan bekend is dat ze 'hangende' oogleden hebben. Er moet echter worden vermeld dat absoluut elk ras, of overigens gemengd ras, een Cherry Eye kan ontwikkelen.
In tegenstelling tot veel andere medische aandoeningen, is Cherry Eye onmiddellijk duidelijk voor iedereen die de hond ziet. De bolvormige, rode massa die uit het oog komt, is onmogelijk te negeren! Naast het verschijnen van weefsel dat er voorheen niet was, kunnen honden tranende en geïrriteerde ogen hebben.
Het is niet ongebruikelijk dat er ook een secundaire infectie aanwezig is, dus sommige hebben dikke, groene afscheiding en bloeddoorlopen ogen die ze met hun ogen dichtknijpen. Een aantal honden kan zelfs aan hun ogen klauwen of met hun gezicht op de grond wrijven omdat ze zich zo ongemakkelijk voelen.
Hoewel het Cherry Eye zelf helemaal geen pijnlijke aandoening is, zullen veel honden die zich bij de dierenartskliniek presenteren een zekere mate van ongemak of pijn aan het oog hebben die secundair is aan andere problemen die verband houden met de uitstekende klier. Dit kan het gevolg zijn van een bijbehorende infectie of het optreden van een 'droog oog'.
Ogen kunnen uitdrogen omdat ze niet langer dezelfde hoeveelheid traanfilm en smering krijgen als wanneer het membraan functioneel was. Een droog oog, zoals men zich kan voorstellen, voelt krassend en ongemakkelijk aan. Als het Cherry Eye te lang onbehandeld blijft, wordt het derde ooglid zelf geïrriteerd, droog en opgezwollen.
Er kan een verleiding zijn om een Cherry Eye onbehandeld te laten, omdat de hond aanvankelijk niet al te veel last lijkt te hebben van wat er gebeurt en zijn dagelijkse leven zal leiden alsof er niets anders is. Velen verwarren het met een cosmetisch probleem. Na verloop van tijd weten we echter dat deze honden complicaties gaan ontwikkelen.
Daarom wordt het altijd aangeraden om een Cherry Eye te behandelen in plaats van te negeren. Hoe eerder we met de behandeling beginnen, hoe beter de prognose, aangezien het uitstellen van de therapie de zaak kan compliceren.
Bij de eerste tekenen van iets 'niet goed' met het oog, is het essentieel om een hond naar de dierenarts te brengen. Onze huisdieren hebben maar twee ogen en het is nooit verstandig om hun zicht op het spel te zetten! Omdat er andere dingen zijn die Cherry Eye kunnen nabootsen (inclusief gezwellen, vreemde lichamen en ontstekingsaandoeningen), mag nooit worden aangenomen dat een hond Cherry Eye heeft en moet altijd een professionele mening worden gevraagd.
Niet-chirurgisch
Bij zeer jonge honden die mogelijk nog geen goede antithetische kandidaten zijn, of bij honden met kleine uitsteeksels van het ooglid, kan eerst medische behandeling worden geprobeerd. Dit bestaat uit oogdruppels die meestal antibiotica en ontstekingsremmers bevatten.
Sommige dierenartsen pleiten voor een soort zachte 'massage' die de eigenaar thuis routinematig kan uitvoeren, in een poging het ooglid weer in zijn normale positie te plaatsen. In sommige gevallen kunnen zeer kleine verzakkingen zichzelf na verloop van tijd corrigeren, hoewel dit niet vaak het geval is.
Chirurgisch
Voor velen is chirurgische therapie de gouden standaard en dit geldt met name voor patiënten met grote kersenogen. In de loop der jaren zijn er verschillende chirurgische ingrepen geweest die met wisselend succes zijn toegepast. Vroeger werd de optie om het verzakte deel van het derde ooglid weg te knippen als een goede oplossing gezien, maar we weten nu dat dit de traanproductie aanzienlijk vermindert (met ongeveer 30%) en kan resulteren in het ontwikkelen van 'droge ogen' bij een hond op latere leeftijd.
Hoewel deze operatie een goede 'esthetische' oplossing opleverde, wordt deze door de meesten niet langer geadviseerd. Tegenwoordig hebben dierenartsen de neiging om de klier weer op zijn plaats te 'verankeren' of een klein zakje te creëren om deze weer naar binnen te omsluiten. Beide modernere methoden zorgen ervoor dat de normale traanproductie heerst en het Cherry Eye wordt aangepakt.
Helaas is Cherry Eye niet de eenvoudigste defecten om te corrigeren en het is niet ongehoord dat zowel medische als chirurgische behandelingsmethoden falen. Dit geldt vooral als het Cherry Eye al lang aanwezig is, als er iets aanwezig zijn of als de klier zelf erg groot is. Waar medisch management faalt, wordt doorgaans een chirurgische ingreep geadviseerd.
Als een operatie niet succesvol is, zal een herhalingsoperatie het probleem meestal oplossen. Om de incidentie van postoperatieve complicaties en herhaling van het Cherry Eye te verminderen, moeten eigenaren altijd de postoperatieve instructies nauwlettend volgen. Typische postoperatieve ontslaginstructies suggereren meestal dat de hond strikt uitgerust is, te allen tijde een Elizabethaanse halsband draagt en gedurende een week of twee wordt voorzien van medicinale oogdruppels.
Omdat we niet zo zeker weten wat de oorzaak is van Cherry Eye, is er geen manier om te voorkomen dat een pup het ontwikkelt. Omdat we echter weten dat het een genetische ziekte is, kunnen gecontroleerde fokprogramma's de incidentie van deze ziekte onder de bevolking aanzienlijk verminderen. Door alle aangetaste dieren te castreren en er niet uit te fokken, kunnen we het aantal gevallen dat zich in korte tijd voordoet dramatisch beheersen.
